เมื่อคืนหลับฝันเห็นนางฟ้าสวย
ยิ้มระรื่นสลวยปานฟ้าใส
กำลังโปรยดอกรักเป็นมาลัย
ร่วงหล่นใส่ที่นอนต้องผวา
โอ้นี่เราฝันไกลถึงไหนเล่า
ถึงป่าเขาดงไพรไกลสุดหล้า
ฝันพิลึกกึกกือถึงเทวา
เห็นนางฟ้าโบกบินถวิลใจ
อยากจะหลับอีกคราเพราะอยากฝัน
แต่กลางวันทำงานมานไม่ไหว
รู้สึกเจ็บกับคำที่ว่าเธอเปลี่ยนไป
เหตุไฉนจึงเกิดไม่รู้ตัว
อนิจจัง ไม่เที่ยง เอนเอี่ยงบ้าง
รู้จักวาง ตัวตน ไม่ปนชั่ว
รู้รักดี ทั่วถึง ไม่พึงมัว
อย่าลืมตัว เชื่อง่าย หลายคำลวง