ต่อไป →

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

...ศิลปินผ้าขะม้าดูน่ารัก
แต่ผินพักตร์เหลียวหน้ากลับมาหลัง
ใจจะขาดอนาถแทบภินทุ์พัง
เพราะเบื้องหลังน้ำนองหน้าคราอับจน

...เคยวาดภาพไม่โดดเดี่ยวหรือเปลี่ยวเปล่า
สองเราร่วมทางสร้างเหตุผล
พี่วาดรูปจูบน้องกันสองคน
มาสับสนเมื่อน้องมีสองใจ..

...หนึ่งหญิงสองชายน่าอายนัก
พิษรักมั่นคงเคยหลงไหล
ขอสาปแล้วความรักขอผลักไกล
ศิลปินพี่ใหญ่..จะจดจำ.

..พี่ใหญ่...

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

....ชีวิตฉันก็เท่านี้
สุขทุกข์มีปุถุชนคนรักศิลป์
เสพสิ่งสวยธรรมดาเป็นอาจิณ
ตั้งมั่นบนธุลีดิน...อย่างเจียมตัว.



..........ใหญ่ ยางโทน...........

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

5555 ศิลปิน ผ้าคะม้า

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

 

ลมเย็นย่ำค่ำลงพระพายฉ่ำ
เสียงสายน้ำกระเซ็นเสียงซู่ซ่า
ให้กระหวัดคะนึงถึงกานดา
ที่เธอมาลาลับไม่กลับคืน

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..สงสัยว่า กานดา กลัวผ้านุ่ง
นั่งกลางทุ่ง วาดภาพสวย ด้วยความฝัน
หากลมฝน กรรโชก โกรกสักวัน
ขะม้านั้น อาจปลิวกลิ้ง ติดกิ่งไม้  5555

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

ลมมันเย็น เช่นนี้ นะที่รัก
พี่จึงพัก หัวใจ ปิดรอยแผล
ศิลปะ ผูกเกลียว ไร้(คน)เหลียวแล
ยามท้อแท้ ผ้าขะม้า มาผูกคอ  ...(ได้ไง)

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..ผูกให้แน่น แล้วก็โหน บนกิ่ง(มะ)เขือ
ทำไปเมื่อ สิ้นหวัง หมดกังขา
หากไม่รัก พี่นี้จัก จะขอลา
ผ้าขะม้า ผูกคอตาย ใต้ต้น..เขือ

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

อุ๊ยตาย ว๊ายกรีด ขอกรีดร้อง
นี่พี่ต้อง มาตาย ใต้ต้นเขือ
อนาจนัก รักเคืองขุ่น ไม่จุนเจือ
(ตาย)ใต้ต้นเขือ ยังดีกว่า หญ้าขี้เตรย...(หญ้าเจ้าชู้)

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

 ฮาาาาาา