ยังหอมจางอยู่อย่างนั้นทุกชั้นช่อง
อวลกรุ่นอายคล้ายกับห้องอบกลิ่นร่ำ
เกินกระดาษอาจเก็บซับหมึกกับคำ
ไว้เงียบงำในเงื้อมเงาอันเทาทึม
หม่นแดดบ่ายคล้ายทอทอดลำลอดม่าน
มาปลุกขานเพลงเก่ากับเงาขรึม
มายั่วฝุ่นกรุ่นระบำอยู่พำพึม
หยอกฝันครึ้มค่อยซึมซับกับความจริง
คล้ายถ้อยคำหลับใหลอยู่ในนั้น
ในช่อง-ชั้น-เล่ม-บรรทัดสงัดนิ่ง
เฝ้าคอยใครไปไต่ถามค้นความจริง
เปิดใจพิงพักอ่านโลกด้านในฯ
หมวดความบันเทิง
