คนไม่รวย ใช่ว่าเป็นคนไม่ดี (จงภูมิใจ..ถึงไม่รวยก็ยังมีกินทุกมื้อ)

คนไม่รวย ใช่ว่าเป็นคนไม่ดี
(จงภูมิใจ..ถึงไม่รวยก็ยังมีกินทุกมื้อ)

ยังจดจำ เสียงแม่ได้ แม้ไกลห่าง
ไม่เคยจาง จำติดหู แม่รู้ไหม
ทุกคำสอน ยังติดทรวง เต็มห้วงใจ
ทั้งฤทัย คำสอนนี้ มิมีเลือน

แม่ย้ำนัก ย้ำหนา คราลูกจาก
ทุกคำฝาก ลูกจำได้ ใครไม่เหมือน
ย้ำ “ได้ดี อย่าลืมตน” ดลใจเตือน
ไม่เคยเลือน เหมือนประทับ ลงกับใจ

ก่อนจากแม่ ลูกหันมอง ทั่วท้องทุ่ง
ใช่ลูกมุ่ง คิดจะพราก จากไปไหน
แต่วันหนึ่ง ก็ต้องพราก จากกันไกล
เพราะฝันใฝ่ การศึกษา หาที่เรียน

คำแม่ย้ำ ก่อนจะจาก ฝากให้คิด
จำฝังจิต ในน้ำคำ จำมาเขียน
มีโอกาส แม่ขอฝาก จงพากเพียร
ตั้งใจเรียน อย่ามัวปลื้ม จนลืมตัว

ให้คิดถึง พ่อแม่บ้าง อย่าร้างหาย
รักสบาย ไม่รักเรียน จะเวียนหัว
เหมือนดินพอก หางหมู จงรู้ตัว
จงอย่ากลัว ไม่รู้ความ จงถามครู

พ่อแม่เปลี่ยน หยาดเหงื่อ เพื่อสร้างเจ้า
อย่าเสียเปล่า เจ้าใช้เงิน อย่าเพลินหรู
ก่อนใช้จ่าย ย้อนสักนิด ให้คิดดู
พ่อแม่อยู่ ด้วยความหวัง จงฟังความ

เมื่อเจ้าจบ เป็นนายเขา อย่าเอาเปรียบ
จงมองเทียบ ข้าวเต็มรวง อย่าทวงถาม
หนักจนโน้ม ลงสู่ดิน ถวิลความ
จึงงดงาม อย่ายืนหยิ่ง ทำนิ่งเมิน

อย่างวางมาด ก้มไม่เป็น เห็นเขาต่ำ
มัวหน้าคว่ำ เหลือใครเล่า เขาสรรเสริญ
อย่าหวังให้ คนบริการ สำราญเพลิน
อย่าย่ำเดิน เหยียบหัวใคร ไปคว้าดาว

อย่าถือยศ ถือศักดิ์ จนหนักบ่า
อันเงินตรา ถ้าจะมี ต้องสีขาว
อย่าคดโกง คิดไม่ดี มีเรื่องราว
จะอื้อฉาว เสียเผ่าพงศ์ วงศ์ตระกูล

ถึงบ้านเรา จะไม่รวย ด้วยมากทรัพย์
หากเจ้ากลับ มาบ้านเรา อย่าเศร้าสูญ
“คนไม่รวย ใช่ไม่ดี” นี้มีมูล
ทุกยุ้งพูน ข้าวเต็มหมด ไม่อดตาย

.........TOP GUN.........

(บทกลอนที่เกิดจากแรงบันดาลใจ..ที่เห็นฝนแรก และชาวนากำลังเตรียมดินเพื่อฤดูการเพาะปลูกข้าวหนักนาปีในฤดูกาลใหม่
...จงภูมิใจ..แม้จะไม่ร่ำรวยเงินทอง แต่ก็ได้กินอิ่ม นอนอุ่น ได้อยู่ในท่ามกลางพ่อ แม่ พี่น้อง คนที่รักเรา และคนที่เรารัก จะมีประโยชน์อะไร หากร่ำรวยล้นฟ้า แต่หาความสุขในชีวิตไม่ได้ เพราความสุขอยู่ที่ใจมิใช่หรือ? )