..จวนขาดใจ..

..จวนขาดใจ..

**เหนือขุนเขา เล่าลือ ถือว่าสูง
เหนือสายรุ้ง ฝั่งฟ้า แหงนหน้าจ้อง
เหนือเมฆใส ไขว่คว้า เพ่งตามอง
เหนือสมอง ครุ่นคิด พินิจครวญ

**ลึกอ้างว้าง กลางท้อง ทะเลคลั่ง
ลึกเกินยั้ง เยียวยา หาทางหวน
ลึกกว่าเก่า เฝ้าค้น หนทางรวน
ลึกเสียจวน หมดหวัง พลังกาย

**ลืมไม่ลง คงอยู่ รู้แน่วแน่
ลืมมิแล เหลียวลับ ดับความหมาย
ลืมจนลบ จบวัน พลันเสื่อมคลาย
ลืมเสียดาย ด่าวดิ้น สิ้นชีวัน

**ลาแล้วเอย เอ่ยซ้ำ ย้ำให้จด
ลารันทด จิตท้อ ล้อความฝัน
ลาเพื่อครบ พบครา เจอหน้ากัน
ลาสวรรค์ อิงอก นรกจอง

**เจอตอนแรก แปลกป่วน ชวนระทึก
เจอดังนึก ติดตา กล้าสนอง
เจอทำไม เพื่อจาก พรากครรลอง
เจอแล้วต้อง พ้นผ่าน ดังม่านลม

**ห่มเงาหมอก ยอกย้อน ซ่อนกายขาว
ห่มความหนาว เหน็บหนัก สำลักขม
ห่มไฟฟอน ร้อนรุ่ม กลุ้มอารมณ์
ห่มฝนตรม ปอนเปียก สำเนียกดี

**หยุดตรงนี้ ที่ยืน ฝืนไว้บ้าง
หยุดให้จาง บ่มใบ้ ไร้ศักดิ์ศรี
หยุดเด็ดขาด ปาดทิ้ง สิ่งคลุกคลี
หยุดฤดี แน่นอน ตอนขาดใจ.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒o ตุลาคม ๒๕๕๙