ถึงจะเป็นเช่นข้าวสารโบราณว่า
ก็มีค่าในกายใช่ทรัพย์สิน
อยู่ที่ไหนใครอยากได้ใคร่ยลยิน
หากไม่กินข้าวนั้นถึงขั้นตาย

ถึงไม่ใช่ข้าวเปลือกที่เลือกปลูก
แต่ก็ถูกเสกสรรค์จนวันสาย
หากเรื่องมากหลากปันจนวันวาย
สิ่งสุดท้ายก็เรียกหาข้าวมากิน

ถึงผู้ชายเป็นข้าวเปลือกที่เลือกแล้ว
อาจฉายแววหล่นไหนงอกไปสิ้น
ก่อนจะโปรยโรยลงตรงผืนดิน
ให้แดดิ้นลวกน้ำร้อนก่อนโยนลง

แค่นี้ ก็ไม่งอกอีกต่อไปแล้ว  กิ๊วๆๆๆๆ

ญิบสลิล  ฟริ้งฟรุ๊ง