ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ฝน..

**พระพิรุณ ขุ่นฟ้า อาละวาด
ส่ายน้ำสาด กราดทั่ว ระรัวหิน
เสียงดังก้อง สองหู ลู่โลมดิน
สลัวสิ้น ยินเสียง สำเนียงลม

**พยับมืด จืดแสง แฝงหมู่เมฆ
เหมือนโดนเสก สู่ซ้ำ ระงำถม
หยดน้ำพร่าง สร้างส่ำ พร่ำระงม
ระยับพรม ปูพร่าง หว่างนภา

**เกิดจากไอ ก่อรับ จับเป็นก้อน
เผาน้ำร้อน ช้อนแดด แผดแสงสา
อุ้มจนใหญ่ ไม่อาจอยู่ สู้เวลา
จึงตกมา ถลาหล่น เป็นฝนปรอย.

.....*-*.....

เริงอักษร
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙

[ญิบสลิล ณ นคร]

..แต่บ้านฉัน นั้นฉ่ำ ด้วยน้ำฝน
จาก ลม บน พัดผ่าน หว่านเม็ดผล็อย
จากฟากฟ้า พร่าพร่ำ ย่ำโปรยปรอย
แล้วค่อย-ค่อย เทลงมา เหมือนฟ้าพัง

..อยากวิ่งเล่น เช่นเด็ก ตอนเล็กอยู่
กายเปียกลู่ แกล้งไป ดั่งใจหวัง
ชวนเพื่อนซ่อน ว่อนหา พาเซซัง
เข้าแอบหลัง คุณยาย โดนไล่ลง

ญิบสลิล

[เริงอักษร]

**ตอนละอ่อน ชอบนอนอาบ กำซาบฝน
ที่ร่วงหล่น บนผืนหญ้า น่าไหลหลง
ชุ่มกายโชก ลมโบกโลม โถมน้ำลง
แล้วไหลส่ง ผ่านร่าง พร่างพื้นดิน

**เย็นยะเยือก เกลือกตม สมใจหวัง
เพิ่มพลัง ร่างกาย ไถหมู่หิน
ใครจะว่า อย่างไร ไม่ยลยิน
ได้แต่เขี่ย คุ้ยดิน กินหญ้าเพลิน.

............*-*............

เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..คุ้ยกินหญ้า น่าขำ ทำสับสน
ไก่หรือคน วัวควาย ใคร่ขัดเขิน
หรือว่าหมู ดูยาก ลำบากเกิน
พ่อจำเริญ กินหญ้า น่าจะเป็น...แมว   ฮี่ ๆๆๆๆ


สาวขี้อ้อน

[เริงอักษร]

**แมวที่ไหน ใครก็รู้ ดูที่เขา
โง้ง งอ เง้า เข้ากับหน้า ตาใสแจ๋ว
กินแต่หญ้า กล้าต้นเล็ก เป็นเด็กแนว
ไม่ใช่แมว แง้วหง่าว เขาคือควาย.

........ฮ่า ฮ่า ฮ่า.........