***.....หัวโขน.....***

***.....หัวโขน.....***

**หัวโขน ที่สวมใส่..........ทำให้ใจ หยิ่งผยอง
ขาดนึก ระลึกตรอง..........ได้แต่มอง ข้ามหัวคน

รู้น้อย คอยฝึกหัด..........ไม่เจนจัด อย่าวัดผล
รู้มาก ลำบากล้น..........มีแต่คน บ่นว่าเอา

ทำดี ก็ทำได้..........อยู่ที่ใจ ไม่หูเบา
หลงชั่ว คงมัวเมา..........คอยแต่เฝ้า เข้าครอบครอง

เป็นหนึ่ง นั้นดีแน่..........ถ้าพ่ายแพ้ ได้แค่สอง
เป็นแน่ แค่สำรอง..........ต้องหันมอง ตรองไตร่ดู

โลกนี้ มีอีกมาก..........เป็นเรื่องยาก จะรอบรู้
ครวญคิด พินิจดู..........ใช่ราบหรู ลู่ทางเดิน

ผู้ใหญ่ ที่เกิดก่อน..........ควรจะสอน อย่ามองเมิน
เด็กเล็ก มัวแต่เขิน..........หลงเพลิดเพลิน เดินผิดทาง

รู้ผิด ให้รู้แก้..........รู้ว่าแพ้ อย่าหม่นหมาง
รู้คิด เอาจิตวาง..........อย่ามัวขวาง อ้างฤทธา

จบบท ปลดหัวโขน..........โปรดจงโยน ทิ้งเถิดหนา
ใครหรือ อยู่ค้ำฟ้า..........ถึงเวลา ย่อมจากจร

แค่เพียง เอาดินกลบ..........ชื่อก็ลบ อนุสรณ์
สุดท้าย ได้เพียงนอน..........เชิงตะกอน ร้อนด้วยเพลิง.

..............................*-*...............................

เริงอักษร
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๙