รู้บ้างไหม? มีใครคอย

(ภาพจากอินเทอร์เน็ต/ขอขอบคุณเจ้าของภาพ)

รู้บ้างไหม? มีใครคอย

อย่ามองรวง ห่วงค่า ราคาข้าว
มองเรื่องราว ย้อนกลับ อย่าลับหาย
ก่อนเป็นรวง "ทุย"ไถนา มาแทบตาย
อย่าห่างหาย คิดถึงบ้าง อย่าร้างลา

เมื่อได้ดี มีเงิน อย่าเพลินใช้
อย่าหลงไหล เอาแต่ดู เรื่องหรูหรา
เหลียวมองทุ่ง บ้างน้องหญิง อย่าทิ้งนา
ลืมข้าวกล้า ลืมคมเคียว เคยเกี่ยวรวง

อย่าหลงกรุง มุ่งรวย ใช่สวยเลิศ
สิ่งประสริฐ เคยจำไหม ใครห่วงหวง
พ่อแม่เจ้า นั่งคอยเฝ้า ปวดร้าวทรวง
แล้วเจ้าห่วง ท้องทุ่งไหม ว่าใครคอย?

....TOP GUN....

write a letter

(ทุกเช้าขับรถมาทำงาน ผ่านท้องนา ที่ชาวนาเริ่มฤดูเพาะปลูก โดยส่วนตัวชอบ วิถีชนบท
ชอบความเรียบง่าย ชอบคนตรงๆ ชอบคนซื่อๆ ตรงไปตรงมา ชอบธรรมชาติ สายลม และแสงแดด ผมเลยชอบแต่งกลอนในแบบชาวนา มากเป็นพิเศษครับ
เป็นกลอนเตือนแฟนสาว ว่าอย่าสนใจแต่ราคาข้าว (Price)ให้มากนัก โดยเฉพาะเวลาข้าวราคาไม่ดีก็หนีเข้ากรุง แต่ให้มาสนใจในคุณค่า(Value) ของท้องนาบ้าง
อย่าตีค่าเป็นเงิน เป็นราคาอย่างเดียว อย่างน้อยแม้ข้าวราคาไม่ดี แต่ก็มีข้าวกิน และยังมีพ่อแม่ ซึ่งเป็นผู้มีพระคุณ รอการกลับของสาวนาหลงกรุงด้วย)