ฅนภูธร:ก้านต่อดอก

ฝนเยือนวนานต์ยิ้ม

๏ ฝนเริ่มหลั่งเม็ดลงคงยื่นรื่น
ปรอยมาปรายกรายชื่นละมุนดมฉม
ร้อนที่เย้าหลีกย้ายคลายตรมซม
เย็นปลิวพัดกวัดลม..กระแซะตามลาม

๏ หอมฝนแรกโปรยรินดินคลอหนอ
ดอกไม้จีบกลีบห่อประดอยงามห่าม
พวงช่อเบียดชุ่มใบไปตามความ
หลายดอกหล่นฝนถาม..ระริกรำทำ

๏ ความเปียกโชกรุกฉายพรายปันกลั่น
รัญจวนเคียงเรียงนั่นละเลงฉ่ำหนำ
มาลีจรดรอยจูบลูบด่ำพรำ
รายบรรเจิดเฉิดล้ำ...วนานต์พักตร์ลักษณ์

๏ ลำไผ่เอิบล้นอวลครวญปี่สี
แว่วบทเพลงเปล่งถี่พระพายสักถัก
โยกกอพลิ้วลู่พิศจิตปักนัก
ยอดโมกแกว่งแรงกวัก..ประดอยไพรไกว

๏ เหมือนเริ่มซาปักษินบินร่อนฟ้อน
หลบพลางหลีกปลีกว่อนกระชุ่มใจไหว
สุขกับฝนเริงฟ้ากว่าใดใน
ลำธารกระฉอกดอกไม้..ดั่งดลมนต์

๏ ฟ้าคำรามแสงเรียกเพรียกสายหมาย
เมฆสีดำรำบายประเดียงฝนบ่น
ครืนครืนก้องปรายเก็จเม็ดกล่นปน
กาลดำเนินเพลินยล..พนาอิ่มยิ้ม ๚ะ๛
คอนพูธน®

กลบทก้านต่อดอก กำหนดให้แต่ละวรรคสัมผัสสระชิด ๒ คู่
คือ กลางวรรค และ ปลายวรรค นอกนั้นเหมือนกลอนสุภาพ