สูง-ต่ำ...กำหนดด้วยกรรม

เท้าความตอนที่แล้ว(เกี่ยวก้อย 100 พยางค์)
นักกลอนต้องโทษจำคุกในข้อหาแต่งกลอนเกี้ยวพาราณสี
คุณหมอ ระหว่างที่ท่านอยู่ในคุกท่านได้บัญญัติโคลงสี่สุภาพ
ตอนเกี่ยวก้อย 100 พยางค์ เพื่อแลกกับอาหาร

สูง-ต่ำ...กำหนดด้วยกรรม
write a letter

หลงไหลในแซ่ซ้อง สรรเสริญ
ใครใคร่ดีดีเกิน กลั่นแกล้ง
ฐานะค่าประเมิน สูงต่ำ ฤๅพ่อ
ฝักใฝ่คำเสแสร้ง ต่างล้วนยินดี

อิสตรีไขว่คว้า โอกาส
ขมขื่นในสามารถ ใฝ่รู้
โลกยกย่องศรีปราชญ์ โคลงสี่ ฯ พ่อเอย
หากท่านคิดกอบกู้ ชื่อก้องกังวาน

คณาจารย์แกร่งกร้าว วิชชา
ถือแต่ตามตำรา กล่าวอ้าง
ลูกศิษย์ บ่ นำพา ยึดมั่น
ฤๅแค่เรือรับจ้าง ชั่วช้าจรรยา

นามปากกานั่นไซร้ ไตรมิตร
ลือเลื่องลูกนิมิตร กิ่งแก้ว
กวีเพื่อชีวิต เนชั่น ฯ แม่เอย
ผิวปลั่งฝีปากแผ้ว หยิ่งด้วยศักดิ์ศรี
กิ่ง รัตนไตรมิตร

ลูกสาวเจ้าสัวเมื่อได้อ่าน เกี่ยวก้อย 100 พยางค์เกิดความประทับใจนักกลอน
จึงรบเร้าให้เจ้าสัวไปประกันตัวนักกลอน เพราะหล่อนเชื่อว่านักกลอนถูกกลั่นแกล้ง
หล่อนต้องการนักกลอนมาเป็นครูสอนเขียนโคลงสี่สุภาพ เพราะหาครูโคลงยาก
ครูของหล่อนล้วนแต่เป็นพวกหัวเก่าอ้างแต่ตำรา ไร้ผลงาน จนตัวหล่อนแต่งโคลงไม่เป็น
หล่อนเตือนสตินักกลอนโดยยกตัวอย่าง ศรีปราชญ์ จนนักกลอนยอมให้หล่อนประกันตัว
และรับงานเป็นอาจารย์สอนโคลงสี่สุภาพ
หล่อนจึงเล่าความให้ฟัง
นักกล่อนจึงแนะนำตัว ชื่อนามปากกาของท่าน
คือไตรมิตร เขียนกลอนลงในบล็อกโอเคเนชั่นฯไตรมิตรเตือนให้รู้ถิ่นที่มา
และเตือนสติตนระลึกถึงแต่ความกตัญญู รู้คุณคน