โยคี..สอนหลาน ตอนที่ 3.4 โยคี..ฌานเริ่มเสื่อม

ภาพประกอบ/โดยอาจารย์ สมภพ บุตรราช ศิลปินชั้นครูที่มีชื่อเสียงของไทย

โยคี..สอนหลาน
ตอนที่ 3.4 เห็นสัตว์มีเขาบนหน้าอกครั้งเดียว โยคีฌานเสื่อม

..เมื่อธิดา กลับมาถึง ซึ่งถ้ำพัก
ก็ตระหนัก ปัญหาชัด ยากขัดขวาง
จึงเรียกสาว รับสนอง ทั้งสองนาง
ร้องไห้พลาง เล่าย้อนเรื่อง จากเมืองมา

..ตั้งแต่รับ คำบิดา มาบัดนี้
เห็นโยคี ก็คิดหนัก เป็นนักหนา
ท่านตั้งใจ บรรลุธรรม เห็นตำตา
จะให้มา ทำลายท่าน นั้นไม่ควร

..อันว่าเสียง ที่แซ่ซ้อง ของชาวบ้าน
ถิ่นกันดาร น้ำท่า ทำนาสวน
ทำลายฌาน คุณความดี นี่หรือควร
บาปจะหวน ย้อนคืนกลับ มาทับเรา

..ครั้นจะกลับ ไปสู่เมือง จะเปลืองเปล่า
คิดแล้วเศร้า สูญเวลา เหมือนว่าเขลา
มา“แก้เหตุ” ไม่มี“ผล” ชนชังเรา
จะพาลเฉา ถึงบิดา ใช่ว่าดี

..อันความทุกข์ ของชาวเมือง ที่เคืองขุ่น
จะทำวุ่น เมื่อคิดตรอง ยิ่งหมองศรี
ไร้พืชพรรณ ธัญญาหาร มานานปี
เพราะโยคี เข้าฌานแล้ง น้ำแห้งนา

..เมื่อมาถึง ถิ่นที่หวัง ตั้งใจแน่
ไม่ท้อแท้ ทำบาปเพิ่ม เติมปัญาหา
หากมีบุญ หนุนส่ง คงนำพา
สำเร็จมา อย่าหมองเศร้า ใจร้าวราญ

..ฝ่ายโยคี แอบฟังดู จึงรู้เหตุ
เฝ้าสังเกตุ เห็นโฉมตรู ดูอาจหาญ
เป็นธิดา ด้นดั้นถึง ซึ่งไพรพาน
เราเข้าฌาน อยู่เบื้องหน้า ไม่มากวน

..ไม่คิดหวัง มาทำลาย ให้เสียชื่อ
นามระบือ ปราบโยคี คิดถี่ถ้วน
กลับเสริมส่ง ทำความดี นี่สิควร
ไม่เรรวน โยคีคิด ผิดที่เรา

..เอาแต่ใจ ตั้งไว้ตรง คงมุ่งมั่น
มุ่งสู่ฝัน แต่เอาไฟ ไปใส่เขา
ชาวเมืองร้อน แต่กลับเป็น เย็นเพียงเรา
เรื่องใดเขา ต้องลำบาก ยังอยากทำ

..คิดถึงคน จำนวนมาก ลำบากยิ่ง
หากเรานิ่ง ใครรู้ท่า ไม่น่าขำ
จากเมืองมา ยอมลำบาก ทนตรากตรำ
คงจะช้ำ หากไม่ช่วย ต้องม้วยมรณ์

...ผันหน้ากลับ คืนสู่ถ้ำ น้ำตาตก
หวั่นสะทก เมื่อคิดไป ใจทอดถอน
เธอคนดี ยอมทุกข์ยาก จากนคร
ไม่อาวรณ์ สิ่งพ่อฝาก ขอจากเรา

..มาถึงถ้ำ เข้าผ่อนพัก พำนักที่
ใจไม่ดี ยากจะนอน ก่อนใครเขา
“ภาพ”ที่เห็น “หู” ยินเรื่อง คงเคืองเรา
ใจแสนเศร้า ฌานเริ่มอ่อน ถอนฤดี

..หลับตาลง ครั้งใด ใจก็ติด
ภาพมิ่งมิตร เขาคุยกัน อยากพลันหนี
ยิ่งทราบข่าว คนทั้งเมือง เรื่องนที
น้ำไม่มี แห้งแล้งยิ่ง อยากทิ้งฌาน

..อีกภาพคน “มีเขากลาง หว่างหน้าอก”
สุดเพ้อพก ยิ่งคิดไป เหมือนไฟผลาญ
อันกิเลส นิ่งนอนใจ ในสันดาน
ก็พลุ่งพล่าน ฟุ้งกระจาย ด้วยหมายชม

..เปรียบกิเลส คล้ายตะกอน เคยนอนนิ่ง
ใช่ละทิ้ง ยิ่งคืนกลับ มาทับถม
ยี่สิบปี กาลผันผ่าน นอนซานซม
เห็นตากลม มารกลับฟื้น ตื่นขึ้นมา.

........TOP GUN........

(สวัสดีครับ..ท่านผู้อ่านทุกท่านที่เคารพ...เอาล่ะสิครับ.....มาร(กิเลส..ที่ขัดขวางการบรรลุธรรม)ตื่นแล้ว..
. .อันกิเลสที่โยคีหนุ่ม เพียรพยายามตัด พยายามละ พยายามข่ม..เพื่อบรรลุธรรมชั้นสูง
.แต่ยังนอนเนื่องเหมือนตกตะกอนอยู่ในสันดานของมนุษย์ เมื่อมีสิ่งยั่วยวนที่เข้ามากระทบทางหู(ได้ยินเสียงอันพึงพอใจ)
จมูก (ได้กลิ่นหอมถูกใจ)
ลิ้น (ได้รับรสอาหารที่ตนพอใจ)
กาย(สัมผัสที่พอใจ)
ใจ(สิ่งที่พึงพอใจ)
พอสิ่งที่ส่งกระทบมาสัมผัสกับเครื่องรับ พอถูกกระทบเข้า.แถมเครื่องรับพึงพอใจด้วย....
ตะกอนกิเลสที่เคยนอนก้นมันก็ฟุ้งขึ้นมาสิครับ...ต่อให้ฝึกมานานเท่าใด มีฤทธิ์เก่งแค่ไหน..
.แม้กระทั่งเก่งจนมีฌานสมาบัติ....แต่ก็เป็นเพียงฌานโลกีย์ คือเป็นฌานที่ยังตัดกิเลส(บางตัวที่เป็นละเอียดๆ)
ไม่ได้ คือสรุป..ท่านยังมีกิเลสเหลืออยู่ เมื่อถูกกระตุ้นด้วยภาพ ด้วยเสียง..ฯลฯ.กิเลส..ก็เติบโตสิครับ.
..ทำยังไงดีล่ะ พ่อโยคีหนุ่มรูปหล่อ...โปรดติดตามตอนต่อไปครับ...อิอิ...ยืดตอนนิดนึง อยากให้คนดู คนอ่านติดตาม...
เพราะโฆษณาเริ่มเข้าเยอะ..เหมือนละครดังทางทีวี...ถ้าละครดังก็ยืดตอน...อิอิ)