น่าคิดไหม?

น่าคิดไหม?

..ใกล้เย็นย่ำ ค่ำเริ่มมา ทิวาลับ
ยินสดับ กาเหว่าร้อง ก้องเวหน
ชวนคู่กลับ สู่รวงรัง เหมือนกังวล
เสียงร้อนรน เรียกหาคู่ กู่พนา

..เสียงชะนี ร้องคร่ำครวญ ชวนหวนไห้
คู่รักไกล จึงกู่ก้อง ร้องเรียกหา
เสียงผัวผัว ฟังแล้วคิด อนิจจา
ประหนึ่งว่า หาไม่พบ เจนจบไพร

..เสียงนกยูง ร้องโผผิน บินขึ้นสูง
เกาะยางยูง จนกิ่งสั่น เพราะหวั่นไหว
ด้วยระวัง ส่งเสียงร้อง กู่ก้องไกล
ป้องกันภัย สัตว์มุ่งร้าย หมายราวี

..มองดูสัตว์ ตามพนา ในป่าใหญ่
ป้องกันภัย มา กล้ำกลาย หมายหลีกหนี
ส่งเสียงบอก รักไม่ลวง ดวงชีวี
ทุกถิ่นที่ ต่างร้องหา ช่างน่าตรอง

..มองมนุษย์ ช่างเศร้าแท้ แม้ใช่สัตว์
ยามคู่พลัด ลองคิดไป ใจหม่นหมอง
จะเดินซ้าย ย้ายขวาชิด ต้องคิดตรอง
ไร้เสียงก้อง ร้องเตือนบอก ว่านอกทาง

..ยามผิดพลั้ง คนเพียงฟัง นั่งหัวเราะ
ยิ้มเย้ยเยาะ ยิ่งพลัดพราก ยิ่งถากถาง
รักเขาแล้ว กู่ไม่กลับ เลยลับทาง
กลับทิ้งร้าง ไล่ส่งซ้ำ... น่าช้ำใจ

......TOP GUN.....

(มองดูเหล่าสัตว์.. เขาจะสื่อสารตรงๆ คู่หาย..ก็กู่ก้องร้องหาคู่..ส่งเสียงบอกทางให้
หวังให้คู่ได้ยิน แล้วกลับมาตามเสียงร้อง...ครั้นพอมีภัยมา..ก็ส่งเสียงร้องเตือนกัน
เป็นระยะๆ..เพื่อจะได้มีเวลาหลบหลีกภัยได้…แต่มนุษย์บางทีภัยมา..ก็ไม่บอก
หนีเอาตัวรอดคนเดียว ครั้นพอคู่รักเดินหลงทาง..แทนที่จะส่งเสียงเรียกให้กลับบ้าน...
กลับบอกว่า..ไปเลย ไปเลย....อย่ากลับมาอีกนะ......เฮ้อ.....มนุษย์หนอมนุษย์)