ต่อไป →

[เกริกบุระ]

 เฝ้าร่ำร้องอยู่ในอกโอ้นกใด
 พร่ำระงมเพลงขมไหม้ไม่รู้สิ้น
 ในงันเสียงหยาดร้างน้ำค้างริน
 ยังแผ่วยินหยาดร่ำหยดน้ำตา
 
ในคืนหนาวดาวเหนือเหลือแสงไหน
 พออุ่นให้ใครห่มแทนลมป่า
 ก่อนจางสิ้นกลิ่นราตรีที่โรยรา
 ใครเหว่ว้าผวาพลั้งภวังค์ละเมอ
 
ยังร่ำร้องอยู่ในอกโอ้นกใด
 เหงาอ้างว้างเปลี่ยวคว้างในกลางใจเสมอ
 กี่ฝั่งฟ้ากว่าฝากใจฝ่าไปเจอ
 รังที่เธอคอยทอรักเฝ้าถักรอฯ

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]