หากยอมพ่าย....น่าอาย...”หอย”

หากยอมพ่าย...น่าอาย...”หอย”

เที่ยวทะเล เดินชมหาด ประหลาดจิต
เพ่งพินิจ พิศดู มวลหมู่หอย
เห็นหอยเล็ก หอยใหญ่ จนใจลอย
พอน้ำน้อย หอยไม่ลง คงค้างทราย

มีหอยขาว หอยดำ จำไม่หมด
ไม่พูดปด มัวแต่ฝอย หอยเลยหาย
ยามคลื่นซัด หอยกระเด็น เห็นแต่ทราย
หอยมากมาย เห็นหอยแครง แสลงใจ

นี่! หอยหลอด หอยมุก สวยสุขสม
หอยนางรม กินเกินนิด จิตหวั่นไหว
อยู่ใกล้สาว ต้องระวัง คิดชั่งใจ
อย่าปล่อยให้ อยู่คนเดียว ยามเปลี่ยวกาย

นั่น! หอยหวาน หอยกะพง คงจำเพาะ
แมลงภู่เกาะ เสาไว้หน่อย หอยไม่หาย
นั่น ก็หอย สาวเห็นบ่อย เรียก”หอยลาย”
หมู่ผู้ชาย หากได้เห็น เป็นไม่แล

มองดูหอย ใจฉันคิด ผิดหรือเปล่า
ทุกครั้งคราว ไม่เห็นหอย คอยติดแห
มือ - เท้าหอย ก็ไม่มี ช่างดีแล
หอยไม่แพ้ อยู่กับถิ่น หากินไป

เกิดเป็นคน ยามข้นแค้น แสนลำบาก
อย่าคิดมาก อย่านึกพรั่น จนหวั่นไหว
ดูหอยสิ ไร้ มือ-เท้า ยังก้าวไกล
“ สู้..ต่อไป หากยอมพ่าย จะอาย...หอย.”

……………TOP GUN…………….

(หอย..ไม่มีมือ ไม่มีเท้ายังทำมาหากินได้ เราเกิดเป็นคน มีทั้งมือ มีทั้งเท้า แท้ๆ หากทำมาหากินสู้หอยไม่ได้ก็น่าอายหอย....ฉะนั้น จงสู้สู้...อย่ายอมแพ้ จะได้ไม่อายหอย)

ปู่เย็น