ราตรีไร้จันทร์เพ็ญ..ฟ้าที่เห็นไม่งดงาม

ราตรีไร้จันทร์เพ็ญ..ฟ้าที่เห็นไม่งดงาม

แสนคิดถึง แสงจันทร์นวล ชวนหลงไหล
ยลคราใด ช่างสุขศรี ไม่มีเหมือน
เย็นสายลม พรมพลิ้วไหว ดั่งใครเตือน
อย่าแชเชือน เลื่อนเลยลับ ไปกับลม

หอมเคล้าหมอก ดอกราตรี มีอยู่ทั่ว
จากริมรั้ว โชยประทิน เคล้ากลิ่นผม
กลิ่นแก้มกรุ่น คุ้นกลิ่นเจ้า เฝ้าดอมดม
อยากเชยชม ยามคิดฝัน ถึงวันวาน

เคยเล่นน้ำ ยามคล้อยบ่าย สบายจิต
ใจเฝ้าคิด สุดถนอม รักหอมหวาน
ณ.วันหนึ่ง เคยชิดใกล้ ในสายธาร
รักประสาน รายรอบกาย กับสายชล

จวนเย็นย่ำ ทิวาลับ จึงกลับบ้าน
เสียงพลิ้วซ่าน ยินรักแผ่ว แว่วสายฝน
สาดซัดซู่ พายุมา ฟ้าคำรณ
ภายหลังฝน ยลรุ้งงาม ทุกยามเย็น

จากวันนั้น ก็ผันผ่าน กาลเลยล่วง
คนเคยหวง ก็ห่างหาย มิได้เห็น
คิดถึงเรื่อง ครั้งก่อนเก่า เศร้าลำเค็ญ
เธอคงเป็น ได้แค่ฝัน เหมือน..จันทร์งาม

ข้างกายพี่ ค่ำคืนนี้ ไม่มีเจ้า
คิดแล้วเศร้า อยากส่งใจ ไปสอบถาม
ลืมพี่แล้ว ห่างไกล ไม่ติดตาม
ฟ้าอร่าม ไม่สวยเช่น คืน..เพ็ญเยือน

............TOP GUN..............