ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ราโรย

..ผ่านเวลา  ครานั้น ฉันล่วงรู้
ทุกวันอยู่ คาดหวัง ดั่งมุ่งหมาย
ในโมงยาม ความพร้อม ย้อมใจกาย
คงไม่สาย เกินกว่า ถ้าจะทำ

..ในความเรียบ เงียบงัน อันน่าห่วง
พอถึงช่วง  เร้นปร่า อย่าถลำ
รอวันบิ่น รินใส ในน้ำคำ
ต่อผลกรรม เท่านั้น  ที่ฉันมอง

..หลบ-ลับ-แหล่ง แฝงอยู่  อย่างรู้พัก
รอทะลัก  ออกมา น่าสยอง
เถอะพลันหยด  ปลดปล่อย คอยประคอง
ท่วงทำนอง ปลอบโยน จนชาชิน

..ฉันรู้ว่า ถ้ามี ที่จะไป
อายุขัย เดินตาม ยามผกผิน  
หนทางเดิน  เหินมา เป็นอาจิณ
อยากได้ยิน น้ำคำ พร่ามจำนรรจ์

..สิ่งก่อนเก่า  เหล่านั้น ที่ฉันรู้
เพราะเธออยู่  ทนทุกข์ สิ้นสุขสันต์
ไร้คุณค่า  อาศัย ไปวัน-วัน
ชีวิตนั้น อ้างว้าง เคว้งคว้างนัก

น้องจ๋า

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[เริงอักษร]

**อันเวลา วารี มีแต่ถอย
ไม่เคยคอย ลอยเลื่อน เหมือนเขื่อนหัก
ผนังแตก แยกห่าง พลางทะลัก
น้ำไหลพลั่ก พลั้งโผน โยนกระจาย

**เมื่อริ้วหนัง ฝังย่น บนใบหน้า
บอกได้ว่า เวลา เริ่มพร่าหาย
พาไปหมด ลดหนุ่มสาว เศร้าใจกาย
ไม่อาจหมาย ให้คืนกลับ ลับล่วงเกิน.
............*-*..............
 

[ญิบสลิล ณ นคร]

..แหมเวลา ไม่คอย น้อยใจนัก
น่าจะพัก สักครั้ง หวังยืดเยื้อ
เหมือนน้ำหลาก พรากไป คนในเรือ
สู่ใต้เหนือ เพื่อยั้ง หยั่งใจคน

[เริงอักษร]

**อันใจคน ล้นลึก ทะเลหยั่ง
ไม่อาจยั้ง คะเนได้ ให้สับสน
ร้อยพันคลื่น ตื่นเลี้ยว เป็นเกลียววน
ไม่อาจค้น ครบถ้วน กระบวนความ

**มีคำถาม มากมาย ไร้คำตอบ
สุดแต่ชอบ ตอบใส่ ในคำถาม
ตอบสิ่งดี ก็ดีตอบ ชอบไปตาม
จะดีงาม ทรามชั่ว ช่างกลัวใจ.

..........*-*...........
 

[หมอกริชครับ...คมกริช... คมกริช]