มิอาจลืม
จะให้เก็บอาการประมาณไหน
เธอเฉไฉชิงชังฉันผวา
นำชี้ทางสร้างฝันเป็นสัญญา
มัดอุราแรกเริ่มเป็นเดิมพัน
ปล่อยหนึ่งเดียวเปลี่ยวเหงาเฝ้าคิดถึง
จิตตราตรึงตรรกแคว้นแดนสวรรค์
สานสายใยโยงติดนิจนิรันดร์
หวังมากมายหมายมั่นทุกวันปอง
เพ้อคนเดียวหลงคนเดียวเก็บเกี่ยวฝัน
เธอยืนยันรักเรามีรอยหมอง
ตัดสัมพันธ์บั่นจิตพิษรักครอง
น้ำตานองนัยว่าด้วยอาลัย
ที่น้ำตาตกในใช่เธอทิ้ง
สูญเสียสิ่งรักนั้นมิหวั่นไหว
แต่น้ำตาที่หล่นท้นฤทัย
เพราะเสียใจต่างหาก..ยากลืมเธอ
ลิตเติลเกิร์ล