คล้ายรั้งรอ,
กว่าแดดทอม่านเทาโอบเราสู่
อ้อมกอดวันคืนคอยรอยต่อฤดู
ซึ่งหนาวพรูพร่างพราวราวดอกไม้
แผ่วผ่านมา,
เหมือนว่าลมห่วงรวงข้าวไร่
หอมอุ่นกรุ่นชื้นเช่นฟืนไฟ
อาบหมอกดอกใบสนในภู
ยังห่วงหา,
แม้ว่าไกลลับกลับไปสู่
รอยทางรางเลือนเหมือนลาดปู
ความทรงจำตรึงย้ำอยู่คู่คียงเราฯ
หมวดความบันเทิง
