ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

   

ทิ้งโลก ว้าง...ไว้อย่างนั้น ..คงไกลเกิน สายตา พามองเห็น ซุกซ่อนเป็น ของลับ กับวันผ่าน ดูเหงาเงียบ เรียบหลบ กลบเกินกาล เคยขับขาน ส่งเสียง เพียงลำพัง ..คอยประคอง รองรับ กับวัยชื่น เฝ้าหยัดยืน พุ่มกอ รอสะพรั่ง ฝังซุกราก ซากแล้ง กำแพงบัง กับหยาดหวัง ชื่นฉ่ำ ชุ่มน้ำค้าง ..รออุ่นไอ ในแดด แผดย้อนยอก สักระลอก ริ้วลม พัดพรมพร่าง ความคมชัด กัดเซาะ สิ่งเปราะบาง ทิ้งโลกร้าง ให้เปลี่ยว...อย่างเดียวดาย                   น้องจ๋า