ต่อไป →

[share]

แม้มีเกณฑ์ นิยม กันอยู่
แต่
หากไม่คิด
ริเริ่ม/ปรับเปลี่ยน/ดัดแปลง
ผู้ฅนก็อาจนิยม แต่งร้อยกรอง
กันน้อยลง

ดังนั้น
หากยึด "ห่อ/คลุม"อันหมายถึง
เนื้อหาตัวห่อนั้น ต้องครอบคลุม
สิ่งที่ถูกห่อ ให้ครบถ้วน
เป็นประเด็นสำคัญแล้ว

เราก็น่าจะ สามารถใช้
โคลง หรือ กาพย์ฉันท์
รูปแบบใด
ไป ห่อคลุมอีกสิ่งหนึ่งได้ ครับ

====

โคลงคลุมฉันท์

โคลงสี่ดั้น จัตวาทัณฑี

@ ใส่ใจพร้อมถี่ถ้วน...คำนึง
ภัยเภทเหตุคลายลด...เลี่ยงได้
ความรู้คู่สติพึง...มุหมั่น
ปฏิบัติมั่นไซร้ให้...สุขสันต์

@ จับประเด็นเรื่องนี้...นะสหาย
ประเสริฐเลิศธรรม์พร...ปรกคุ้ม
ผองชนใช่ภัยคลาย...เศร้าสร่าง
เหตุทุกข์ดุจตุ้มล้อม...สลาย พลันเทอญ

ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒

@ จะกังวล ริเรื่องใด
สิใส่ใจ ประเด็นตรง
ประยุกต์ปรับ ฤ ยังคง
กระทำยง ประโยชน์ชน

@ ตระเตรียมแผน ประดามี
ประจักษ์ที่ ประเจิดผล
ขจัดเหตุ สิทุกข์ดล
ประชาหม่น สลายพลัน

[share]

คุณ รัชต์สารินท์ Pantip ถามครับ

1) โคลงคลุมฉันท์ จำนวนบทของโคลงจำเป็นไหมคะต้องมากกว่าฉันท์ ?

2) ถ้าแต่ง อินทรวิเชียรฉันท์หนึ่งบท  แล้วต่อด้วยโคลงสี่สุภาพสองบท  
อย่างนี้จะเรียกว่าโคลงคลุมฉันท์ได้ไหมคะ

ตอบ

1) ให้ยึด "ห่อ/คลุม" อันหมายถึง
"เนื้อหาตัวห่อนั้น ต้องครอบคลุมสิ่งที่ถูกห่อ ให้ครบถ้วน"
เป็นสำคัญ นั่นคือ ไม่เน้น จำนวนบท ครับ

2) อืม จริง ๆ แบบใดก่อนหลังก็ได้
เพียงแต่ อยู่ทึ่การใช้ คำเรียก

คลุม ให้ภาพ สิ่งคลุม จะอยู่เหนือ สิ่งถูกคลุม
ห่อ ภาพจะกลับกัน สิ่งห่อ จะอยู่ล่าง สิ่งถูกห่อ

ดังนั้น หากใช้ โคลงคลุมฉันท์ จะเอา โคลงขึ้นก่อน
หากใช้ โคลงห่อฉันท์ ก็เอา ฉันท์นำ ตามด้วย โคลง


โคลงคลุมฉันท์

(โคลงสี่สุภาพ)

กระต่ายน้อยนั่งเฝ้า........จันทร์งาม
แสงส่องจันทร์เจ้าตาม....ผ่องฟ้า
ตาคมส่องวาบวาม.........วะวับ
ใจใฝ่ฝันเจิดจ้า..............สุขแท้ตรึงใจ

(อินทรลิลาตฉันท์11)

ดวงตา กระต่ายน้อย.......วะวับพร้อย สินั่งครวญ
ใจฝัน คะนึงป่วน...........ภิรมย์รัก พระจันทร์งาม

รัชต์สารินท์ 5 กันยายน 2568

[share]

โคลงสี่ดั้น จัตวาทัณฑี

วิหคเหินแกร่งกล้า             โบยบิน
คราก่อนเยาว์วัยเพรียก        พร่ำอ้อน
รังอบอุ่นรอนริน                อกแม่
จิกคาบหนอนป้อนให้          อิ่มเอม

จนเติบโตแต่นี้                โฉบไกล
เริงร่าสุขเกษมกลาง          ป่าสล้าง
อิสระผกผินไป                จากถิ่น
มิกลับคืนย้อนร้าง             ลับลา


ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒

หทัยแม่สกุณเฝ้า          เทวษเศร้าถวิลหา
คะนึงคิดนะบุตรา          สถิตหล้าขจรใด

ระลึกแม้นอุราคว้าง          ละปลงวางสงบไว้
ประหนึ่งนิ่งประชิดใกล้      จะสิ้นใจ ณ ลมปราณ


ปรอยฝนเมษา  5 กันยายน 2568

[share]

โคลงสี่ดั้น จัตวาทัณฑี

อี๋ ออ กอไผ่ร้อง         เพลงพิณ
ลมพัดกวัดไกวเห็น     ชัดแจ้ง
มนต์นั้นสะกดจินต์      ปรุงแต่ง นาแม่
หากแต่ฟังแห้งแล้ง     ขื่นขม

บทเพลงปันแบ่งให้      ใครเอย
เช้าค่ำระทมครวญ         ฝากให้
ใครนั้นเล่ารีบเฉลย        ตัวด่วน
อย่าปล่อยไผ่ไว้เศร้า     ส่งเสียง


ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒

สะกดมนต์จะดลใด         ถวิลใครเฉลยมา
ยะเยียบเสียงสำเนียงพา   ประดุจพิณจะสิ้นแรง

อะอ้ออ้ออะอี๋ออ          กระไรหนอ ริคลอแฝง
กะว่าร่ำ บ ปรับแปลง    ระลึกนั้นนิรันดร์ไหม

หทัยใคร ฤ ใช่เจ้า       ประดาเงาถลาใส่
จะปันใจและใคร่ใคร     ประดังให้ประสบการณ์

จะป่าวปากก็ไม่ปาก   ฤ ลำบากจะพากย์สาร
สิไผ่กอตระการพาล   รำพึงเลียบหทัยซม..

ดุหยง 5 กันยายน 2568