เต็มใจ ให้หลอก

เต็มใจให้หลอก..มธุรสวาที

..สายลมพลิ้ว ปลิวผ่าน กิ่งก้านไหว
ต้นเอนไกว กวักสู่ ลมลู่ล่วง
รื่นเริงร่า พร่าพรม คารมลวง
เผลอติดบ่วง บาศก์เพลิน จนเนิ่นนาน

..รู้ว่าหลอก-กลอก-กลับ กว่าจับติด
เชื่อสนิท นานหลง น่าสงสาร
ยอมให้หลอก ชอกช้ำ จนสำราญ
เมื่อถึงกาล ก็เหี่ยว เกินเยียวยา

..ด้วยคำหวาน ซ่านพลิ้ว ละลิ่วลอก
ดูกลับกลอก กร้านรอย เกินสอยหา
เพราะความรัก จักให้ กว่าได้มา
หลอก-ล่อ-ล้า แล้วเล่า จนเศร้าใจ.

..เธอคิดสร้าง อ้างเรื่อง ถึงเบื้องหน้า
หยาดน้ำตา ตกเบ้า อ่อนเร้าไหว
เคยหยาดหยด-รดซ่า บนบ่าใคร
ลืมหรือไร มัวสะอื้น อย่างตื้นตัน

..ยามทดท้อ หนอใคร หนุนในตัก
โดนความรัก รุมเร้า โศกเศร้าผัน
ถูกเขาทิ้ง ดิ่งร่ำ เพ้อรำพรรณ
หลายวานวัน เวียนนับ มิกลับจำ

..เยียวยาจน กมลชื่น ระรื่นจิต
ลืมที่คิด คราก่อน ยอกย้อนร่ำ
ลุกขึ้นเดิน เหินห่าง มิจางคำ
ช่างใจดำ ทิ้งหาย คลี่คลายลง

.. เถอะ..หนาวเหน็บ เจ็บหนัก ให้พักก่อน
ห่วงอาทร ทอดไมตรี แอบหนีส่ง
ถึงคราวหน้า อย่าคิด อาจปลิดปลง
ฉันก็คง จะขยาด...เข็ดขลาดจำ

. .......น้องจ๋า

.
.
.

.