ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

นิราศเมืองโอฆะบุรี (๑๐ อวสาน) - ไม่เนิ่นนานขับรถบึ่งมาถึงวัด เงียบสงัดร่มรื่นชื่นชอุ่ม ความว้าวุ่นของจิตใจคลายร้อนรุม เห็นหลายกลุ่มมาทำบุญหนุนความดี - เดินเที่ยวชมกับฝูงชนวนเวียนรอบ ทั่วเขตขอบดูเรืองรองไม่หมองศรี อายุวัดไม่น้อยแปดร้อยปี นับว่ามีบุญเหลือเมื่อได้ชม - พบอนงค์นางหนึ่งซึ่งพักตร์พริ้ม เธอส่งยิ้มหวานด้วยช่างสวยสม เมื่อเพ่งพิศบาดใจนัยน์ตาคม อีกเรือนผมดำขวับวะวับวาว - ยืนตะลึงงงงวยด้วยหลงรัก อยากสมัครเกี่ยวดองกับน้องสาว รีบเอื้อนเอ่ยทอดไมตรีที่แพรวพราว รู้เรื่องราวฉับไวในเร็วพลัน - แสนเสียดายพบแก้วตาเวลาน้อย จึงต้องพลอยจากลาพาโศกศัลย์ คงอีกนานจะได้มาเห็นหน้ากัน มอบสร้อยขวัญเนตรนางเพื่อต่างใจ - นิราศเรื่องเมืองพิจิตรคงปิดฉาก แต่งมาฝากมิ่งมิตรพิสมัย เป็นนักกลอนนอนเปล่าเหงาฤทัย คงต้องไปจากแล้วน้องแก้วเอย -  เสกสรร วรรณศิลป์

..
.