...แม่เมย...
.ยืนอยู่เปลี่ยวเดียวดายที่ชายเขา
ฟ้าสีเทาหมอกหนาเหมือนล้าอ่อน
หลบไฟสีที่แรงแสงนีออน
มาพักผ่อนบนภูเหมือนดูดาย
.มนต์แม่เมยเผยเห็นความเย็นเฉียบ
ภูเขาเงียบวังเวงบรรเลงฉาย
หมอกห่มป่าฟ้าเพียงวางเรียงราย
หลบความหน่ายแหนงจิตตอนคิดไกล
.มาแม่สอดกอดเกี่ยวจากเรียวฟ้า
หน้าฝนพาหมอกเยือนคอยเคลื่อนไหว
เมืองชายแดนแสนงามทุกยามไป
ความสดใสที่เห็นไม่เว้นวัน
.เที่ยวบ้านป่าหน้าฝนหลั่งหล่นถี่
เขียวขจีดวงจิตคราคิดฝัน
ผู้คนมากหลากเงาหลายเผ่าพันธุ์
อยู่ร่วมกันกลมเกลียวเกาะเกี่ยวรัก
.คืนและวันผันผ่านเนิ่นนานนั้น
ยังผูกพันแม่เมยคุ้นเคยหนัก
ภูแสนไกลไร้จุดพอหยุดพัก
แจ้งประจักษ์แม่เมยก่อนเอ่ยลา
.อิ่มความสุขปลุกใจเพียงใฝ่ฝัน
ฝากสัมพันธ์เอาไว้พร้อมใบหน้า
เหมันต์เยือนเคลื่อนรับจะกลับมา
ขอสัญญามั่นแท้รักแม่เมย.
...อุทัย.....มีสีสรรพ์.............
สมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิงแห่งประเทศไทย
สโมสรนักกลอนเชียงใหม่-ลำพูน
ขอบคุณเจ้าของภาพคุณแซงค์คนเก่ง.
