อย่าทำให้แค้น

..เมื่อความรัก สลักจิต คิดแหนหวง
อยู่ในทรวง มิหันเห เสน่หา
วันทั้งวัน หันมอง เห็นสองตา
ทุกเวลา คุยกัน ผูกพันธ์ใจ

..หากวันหนึ่ง พึงพราก ยากทำจิต
เพราะชีวิต ได้มอบ ตอบสงสัย
มิแค่พ้อ  ล้อเล่น เช่นดั่งใคร
มอบทั้งใจ หมดแล้ว แก้วตาชม

..หากว่าเบื่อ เผื่อทิ้ง แกล้งกลิ้งกลอก
ก็จงบอก อย่าให้ ได้ขื่นขม
เพราะว่าฉัน นั้นต้อง อกหมองตรม
ร้าวระบม ไปหมด จดทั่วตัว

..เพราะรักจริง ยิ่งใหญ่ กว่าใครอื่น
แสนสดชื่น จากเท้า ก้าวถึงหัว
หากวันหนึ่ง ซึ่งหวั่น วันน่ากลัว
จะตามทั่ว เจอเมื่อไร ขอใจคืน

 นาคิน บลู