รอรับน้องกลับบ้าน

..เปิดประตู รอรับ น้องกลับบ้าน
จากไปนาน ร้อนรุ่ม กลุ้มมหันต์
หรือหนีฝน ทนเสี่ยง ตอนเที่ยงวัน
หลบวสันต์ ไปยาว ปวดร้าวกาย

..บ้านเรานั้น เงียบเหงา ซบเซาหม่น
พี่สับสน ดั่งไฟรุม กลุ้มไม่หาย
รอน้องกลับ รับขวัญ วันเดียวดาย
เมื่อพระพาย โชยแผ่ว แว่วตอบมา

..นอนมองดาว พราวพริบ ระยิบหวาน
ในคืนผ่าน พราวพร่าง ต่างโหยหา
เมื่อเดือนลับ กลับไป ในเมฆา
หยาดน้ำตา เลอะหมอน สะท้อนใจ

..แม้หลับฝัน พลันเห็นหน้า น้องมาชิด
มือสะกิด มิพบ หลบอยู่ไหน
อวลกลิ่นหอม หลอมหลาก จากแดนไกล
รีบคว้าไว ไม่เจอ เก้อระทม

..หากวันใด เหนื่อยนัก อยากพักผ่อน
ขอบังอร กลับมา อย่าขื่นขม
พี่รับรอง น้องสุข ไร้ทุกข์ตรม
จะคอยบ่ม ทอถัก ใยรักคอย.

นาคิน บลู