ด อ ก ร วี ค ลี่ บ า น บ น ล า น ฟ้ า
-
แดดหนุ่มยั่ว หยิกหยอก กับหมอกสาว
วะวับวาว แพร้วพร่าง น้ำค้างใส
แพรหญ้าชื้น ตื่นจากฝัน อันยาวไกล
เช้าวันใหม่ อบอวล มวลมาลี
-
จิบน้ำถ้อย ร้อยอักษร อันอ่อนหวาน
เก็บร้าวราน ทำใจ ให้ผ่องศรี
ฟังบทเพลง รุ่งอรุณ อุ่นฤดี
ช่อรพี จะบานแย้ม แต้มทิวา
-
ประดับกลอน แก้วกานท์ อ่านมนตร์เสก
ให้วิเวก หยดย้อย สร้อยภาษา
หอมอบอวล ในรส พจนา
ทั่วพารา ซาบซ่าน สะท้านทรวง
-
หวาดวิตก ความฝัน จะพลันดับ
พร้อมพร้อมกับ ศรัทธา จะลาล่วง
เมื่ออดีต กรีดโมงยาม จะถามทวง
ความเป็นห่วง จำพราก จะจากจร
-
แสงรุ่งเช้า พราวพราย ปลายฟ้ากว้าง
สุกสว่าง สดใส ในแดดอ่อน
แผ่วแผ่วขลุ่ย ใบหญ้า มาเว้าวอน
ไผ่ออดอ้อน รื่นริน พิณพระพาย
-
ดอกรวี คลี่บาน บนลานฟ้า
พลบค่ำล้า อ่อนแรง สิ้นแสงฉาย
เหมือนชีวิต ที่เห็น เป็นรูปกาย
สิ่งสุดท้าย ธาตุขันธ์ นั้นปรวนแปร
-
เสกสรร วรรณศิลป์
หมวดความบันเทิง
