ต่อไป →

[เกริกบุระ]

 คอยปกกิ่งแผ่ก้านลานบ้านเก่า
 คงคลุมโอบครึ้มเงาคล้ายเค้าฝน
 ในบ่ายที่ลมทึ้งอยู่อึงอล
 ลิ่วใบแล้งบ่าหล่นลงกล่นลาน
 
คล้ายใครคอยกระซิบพร่ำเอ่ยร่ำลา
 ลอยล่องมาในลมแว่วเพียงแผ่วผ่าน
 หวานเพลงรักจั๊กจั่นของวันวาน
 ย้อนเราสู่ฤดูกาลพ้นผ่านมา
 
หวานรอยยิ้มริมแก้มเคยแย้มทัก
 น่ารักนักผมเปียใครเคลียบ่า
 ใครเล่าแกล้งแย่งทึ้งดึงไปมา
 ใครหน้าง้ำร่ำน้ำตาไปกว่านาน
 
คงปกกิ่งแผ่ก้านลานบ้านเก่า
 ในร่มเงาเปล่าว่างอย่างวันผ่าน
 แว่วเพลงรักจั๊กจั่นของวันวาน
 หวานเศร้าราวเสียงใครในสายลมฯ