เรื่องเล่าจากโต๊ะก๋วยเตี๊ยว

เรื่องเล่าจากโต๊ะก๋วยเตี่ยว #พ.ศ.๒๕๖๒เศรษฐกิจดี
บ่ายสองโมงกว่า ด้วยความหิวที่ทานมื้อเที่ยงเลยเวลาไปมาก จึงตัดสินใจทานก๋วยเตี๋ยวร้านใกล้บ้าน
เนื่องจากไม่เคยสั่งอาหารด้วยการเขียนสั่ง (ถือว่ารู้จักกันเลยเดินไปบอกกับคนทำเลย)
แต่วันนี้นึกอยากเขียน ทันทีที่หยิบสมุดฉีกเขียนรายการสั่งอาหารที่ร้านวางบนโต๊ะก๋วยเตี๋ยว
สายตาก็สะดุดกับข้อความบนปกกระดาษ “พ.ศ.๒๕๖๒เศรษฐกิจดี” แล้วก็ทำเป็นช่องๆ ดูผิวเผินเหมือนปฏิทิน

ด้วยสายตาของข้าพเจ้าล่วงเลยวัยเยาว์นานพอดู เลยมองไม่ชัดเจน (ไม่ได้เอาแว่นตาไป)
จึงเพ่งมองพินิจพิเคราะห์ ก็พบว่าปฏิทินอันนี้ทำไม การบอกวันที่ของเดือนมันมีแค่วันที่ ๑ และ วันที่ ๑๖ นะ
ดูไปดูมา ที่แท้ก็ใบ้หวยนี่เอง นี่เมืองไทยของเรามีการใบ้หวยกันไม่เว้นแม้แต่สมุดฉีกแล้วเหรอนี่
ภาพที่คุ้นเคยคือจะมีการใบ้หวยในปฏิทินที่แจก หรือที่พิมพ์ขายซี่งถือเป็นกลยุทธทางการตลาดได้ไม่เลวนัก

นอกจากนั้นวันใกล้หวยออกในสื่อสังคมออนไลน์ เฟสบุ๊ค ไลน์ มีการแชร์เลขเด่น เลขดัง
หรือมีการโฟกัสรถนายกรัฐมนตรีใช้ ข่าวการคลอดเด็กบนรถ และอีกมากมาย เป็นเครื่องบ่งชี้ว่า
การพนันหวยเป็นสิ่งที่ฝังรากลึกในสังคมไทยอย่างมาก
แต่สิ่งที่ทำให้ผมสนใจคือการตั้งข้อความโปรโมทของผู้พิมพ์สมุดฉีกรายนี้
ในมุมมองผมคิดว่ามันจี้ใจดำคนไทยทั้งชาติที่กำลังเผชิญอยู่กับปัญหาข้าวยากหมากแพง
เงินหายาก กำลังซื้อไม่มี ทำให้ความหวังที่ไม่ต้องลงแรง แค่ลงเงิน แล้วรอลุ้น ให้ชีวิตมีความตื่นเต้น

ในมุมมองของผมการเล่นหวยก็เป็นการกระจายรายได้แบบสุ่มจ่าย แก่ผู้ที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นเจ้ามือ
คนเดินโพย คนขาย คนซื้อ (หวยใต้ดิน) ถ้าไม่มีการโกงถูกแล้วไม่จ่าย หรือเจ้ามือเอาเปรียบเลขไหนดังหน่อย
ก็อั้นจ่ายครึ่งเดียว เจ้ามือก็มีสิทธิโชคร้ายขาดทุนได้ และยังเป็นกลยุทธ์ในการหาเงินเข้ารัฐของรัฐบาล
รวมทั้งกระจายรายได้แบบสุ่มจ่าย ของรัฐบาล ได้แก่กองสลาก ยี่ปั่ว ซาปั่ว คนเดินขาย
และคนที่ถูกรางวัลอีกด้วย แต่ดูเหมือนมันจะมีรางวัลน้อยไปหน่อยถ้ามองในแง่ของการกระจายรายได้

บทสรุปของเรื่องนี้ ก็คือ
๑.การคิดโน่นนี่นั่นไปเรื่อย(มโน)ของผู้เขียนระหว่างรออาหารด้วยความหิ ว
๒.การเล่นหวยคงยังอยู่คู่ประเทศไทยตราบนานเท่านาน
๓.ความอดทนของท่านผู้อ่านที่ทนอ่านเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้ได้
ขอบคุณความกล้าที่กล้าเขียนของตัวเอง