อรุณใหม่หลังราหูอมตะวันหลายพรรษ์ล่วง
สิ่งทั้งปวงอิดโรยและโหยหา
ผ่านอดอยากปากท้องเรียกร้องมา
ถึงวันราหูจรคิดผ่อนคลาย
แสงสุรีย์ศรีสุรางค์กระจ่างฟ้า
เจิดนภาส่องธาตรีรุจีฉาย
แจ่มจรัสประภัสสร์สรรค์พรรณราย
ผ่องประกายเนาฉนำที่อัมพร
อรุณฤกษ์เบิกฤดีศรีสง่า
ชาวประชาผากสุกทุกข์ถดถอน
เริ่มมีหวังครั้งใหม่มิไกลจร
เฉียดม้วยมรณ์ผ่อนพ้นล้นเปรมปรีดิ์.แต่ง ณ วันที่ เมืองเทย เริ่มกลับคืนสู่ประชาธิปเตย ชาวประชาหน้าเสย สุดแสนดีเจย
สริญ สิริรัฐ พรรษ์(พัน) มาจากคำว่า พรรษา ในกลอนนี้ช้เพื่อให้มายถึง ปี