ต่อไป →

[เกริกบุระ]

กรุ่นพลบ


.. ผ่านแผ่นแก้มฟ้าค่ำรินพรำร่วง
 เกินกว่าหน่วงเกาะกลีบเหนี่ยวเกี่ยวกิ่งไหน
 จึงเหลือโลกที่แหลกลาญสะท้านใจ
 เงียบงันในสายลมร่ำคืนค่ำนั้น
 
..ราวกับหยาดน้ำตาของฟ้าค่ำ
 เฝ้าหยดพร่ำโปรยลานดังหว่านฝัน
 แต้มโมงยามงามเศร้าไว้เท่ากัน
 กับกลิ่นอันกรุ่นหอมดังอ้อมรักฯ


 เกริกบุระ