ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

บนเส้นทางกลางความเหงา ..แหงนมองบนต้นสูงของฝูงป่า กลางพนาเหงาว้างแรมร้างเปลี่ยว ยืนต้นตรงคงมั่นฝันดายเดียว กิ่งกวัดเกี่ยวแกว่งไกวไหวระรัว ..ดุ่มเดินหามานานจนกร้านท้อ มองริ้วห่อโบกพัดสะบัดสลัว แสงแดดส่องละอองฝ้าจนน่ากลัว ดั่งเมามัวคืนวันอันนานยาว ..กรุ่นกลิ่นลมพรมพลิ้วโลมผิวผ่าน ซึมซึ้งซ่านแผ่วโหยโชยกายสาว ใบดอก-ร่วงล่วงพลัดสะบัดพราว เสียงวูบกราวแล้วหายคล้ายเย้าเยือน ..แหงนมองบนต้นสูงของยูงไม้ วันที่ไร้แสงส่องละอองเหมือน เถอะ...วันหน้าถ้าจำสิ่งย้ำเตือน คงมีเพื่อนเดินชมท่ามลมโชย              น้องจ๋า

[เริงอักษร]

**หนาวลมฟ้า เบื้องบน พอทนไหว พลิ้วกิ่งไม้ แกว่งก้าน สะท้านโหย ยามพัดโหม โถมไส่ ใบไม้โรย เสียงโอดโอย แว่วเวียน วันเปลี่ยนแปลง **ทางรกร้าง กว้างเกิน เมื่อเดินต่อ ไม่อาจรอ เวลา พาแสลง แม้นพลาดใจ ใสสด เพราะหมดแรง ขอเป็นแสง เพียงสาด สะอาดตา. ..........*-*.......... เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..ยังคงรอต่อไปในความหวัง
พร้อมพลังโหยแหบแอบปรารถนา
หากวันใหม่ใสชื่นรื่นชีวา
ก็จะพาชีวิตสัมฤทธิ์ดล

..ขอสวดมนต์บนจิตลิขิตผ่าน
จงสงสารลูกด้วยช่วยสักหน
ประทานแสงนำทางสว่างกมล
ให้ทุกข์พ้นรุ่งโรจน์โชติหฤทัย

น้องจ๋า

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

1612