ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

คงคิดว่าฉัน  เป็นทางผ่าน

..มาดูแล แหย่เย้า กระเซ้าซัก
แล้วตั้งหลัก หัวร่อ ต่อคำนั้น
ส่งเรื่องเล่า เร้ารื่น ทุกคืนวัน
จิตยังหวั่น คงคลาย แล้วหายไป

..คนร้างคู่ ดูอ่อน ตอนเปลี่ยวเหงา
ทั้งหนักเบา ท้อแท้ แต่ทนไหว
ทำเอาหนุ่ม กลุ้มกลัด สะบัดไกว
สาวทิ้งไป มิแล แม้ชายตา

..มาแหย่เรา เร้ามุ่ง จนยุ่งเหยิง
จิตเปิดเปิง  ทำสลด  ถึงหมดท่า
แล้วคงไป  ไม่ร่ำ คำอำลา
คงคิดว่า ฉันนั้น  แค่ผ่านทาง...

...............น้องจ๋า

[ศรีเปรื่อง]

มิเคยคิดกระนั้นแน่แม่ทูนหัว
แต่เพราะตัวพี่ติดกิจมิว่าง
จำหทัยไกลองค์อนงค์นาง
อย่าระคางหมองหม่นกมลใน

มาแหย่จริงห่อนเล่นกับเพ็ญพักตร์
จิตสมัครภักดิ์แท้แต่แก้มใส
รัก..รัก..รัก..อยากเอ่ยเผยคำไป
แต่เกรงใจเจ้ามิซึ้งจึงเก็บงำ

แม้นห่างกันหลายไมล์ไกลพันลี้
ได้พาทีอกก็เต้นมิเป็นส่ำ
เพียรลิขิตเรียงถ้อยร้อยลำนำ
ทดแทนคำว่า "รัก" สลักจินต์

ศรีเปรื่อง
๒๓ เม.ย. ๒๕๕๖

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..ยินคำรัก ทีไร ก็ใจอ่อน
เคยเง้างอน พลันหาย สลายผิน
งอนแล้วง้อ แบบว่า เป็นอาจิณ
จนเคยชิน แกล้งงอน ให้อ้อนง้อ

 อิอิอิ

0128

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

1637