..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง ฉิ่งฉับทัวร์ ๔)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง ฉิ่งฉับทัวร์ ๔)

**เช้าวันแรก แล้วหนา ภาระกิจ
ที่อุทิศ หยาดเหงื่อ เจือยิ้มใส
ทุ่มเทกัน ทุกคน บนคราบไคล
อาบรินไหล ทั่วหน้า พร้อมฝ่าฟัน

**พ่อ"ติงลี่" พี่ใหญ่ ไม่ชักช้า
สองมือคว้า ข้าวของ ต้องขยัน
เป็นตัวอย่าง ที่ดี มีรางวัล
คือความฝัน สูงสุด จุดปลายทาง

**พะรุงพะรัง ถังไห ใส่อาหาร
มีหม้อใหญ่ ปากบาน ปานกระถาง
ทั้งเตาแก๊ส เครื่องปรุง ยุ่งโยงยาง
ขน..มาวาง ในเต้นท์ เป็นพ่อครัว

**ทำต้มฟัก ผักแกง แข่งเวลา
กลัวท้องฟ้า สว่างก่อน ตอนสลัว
หากไม่ทัน คงแย่ แพ้ภัยตัว
เพราะว่ากลัว น้องอด จะหมดแรง

**เสียงฉู่ฉ่า ดังลั่น สนั่นทุ่ง
จวนใกล้รุ่ง ดวงตะวัน พลันส่องแสง
ไฟในเตา คละคลุ้ง พุ่งเปลวแดง
ทั้งฟักแฟง ผัดสลับ นับไม่ทัน

**หนู"มด"แอบ นั่งมอง จ้อง"ติงลี่"
เป็นรุ่นพี่ น่ารัก ชักขบขัน
เห็นวุ่นวน คนเดียว เชี่ยวชาญครัน
สารพัน ทำได้ ไม่เกี่ยงงอน

**ด้วยเร่งรีบ เกินไป ไร้ระวัง
"ติงลี่"พลั้ง เท้าคุด สะดุดขอน
ล้มทั้งยืน ฝืนคว้า ในท่านอน
กระทะร้อน คว่ำลง ตรงแขนตน

**รู้สึกจี๊ด จู๊ดจ๊าด ป๊าด..ติ..โธ่
อยากจะร้อง ไห้โฮ โถ..สับสน
สะบัดมือ เร่าเร่า เฝ้าอดทน
ได้แต่บ่น อุบอิบ กระพริบตา

**น้อง"มด"นั้น ตกใจ จึงได้วิ่ง
เข้าไปพบ พี่"ติงฯ" ชิงปุจฉา
เป็นอะไร หรือเปล่า เล่าบอกมา
จะเอายา ทำแผล แก้พิษไฟ

**สองประสบ พบตา หน้าชิดกัน
ศรสวรรค์ ปักจึ๊ก ลึกถึงไหน
คงทะลุ ปรุโปร่ง โยงหัวใจ
กามเทพ มือไว ใช้ศรยิง

**หนู"มด"นั่ง ใส่ยา ฆ่าเชื้อแผล
หยิบผ้าก็อต ถักแพร เป็นแง่ขิง
เอามาพัน แขนยื้อ มือระวิง
ให้พี่"ติงฯ" คนดี ที่ชื่นชม

**เรื่องราวเป็น อย่างไร ให้ตามต่อ
จะเกิดรัก ไหมหนอ รอสุขสม
อาจแรมร้าง รอยร้าว เศร้าอารมณ์
ต้องขื่นขม หรือไม่ ในท่าที.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๗ มกราคม ๒๕๖๑

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11507.msg31373/topicseen.html#msg31373