นาน เท่า นาน

นาน เท่า นาน

*อยากเอารักปักตรึงกึ่งฟากฟ้า
แล้วเอื้อมคว้ามากอดตลอดฝัน
เคียงเคล้าคลอพนอคู่อยู่เคียงจันทร์
มิแปรผันเป็นอื่นให้ชื่นทรวง

*เขียนสลักถักคำเผื่อทำได้
ว่าดวงใจนั้นแสนจะแหนหวง
เจ้านั้นเด่นเหนือดาวที่พราวดวง
จากแดนสรวงสุดหล้านภาลัย

**แลระยับวับวาวราวยิ้มยั่ว
กระพริบรัวเย้ายวนชวนหลงไหล
เห็นทุกคืนยืนมองจ้องด้วยใจ
อยู่แสนไกลเกินยื้อมาถือครอง

*ทุกเย็นย่ำค่ำมานิทราเคลื่อน
เจ้าดวงเดือนมิชอบตอบสนอง
เฝ้าหลอกเร้นเล่นกายให้หมายปอง
ขอจับจองกลับจากพรากลางเลือน

*หวังสักวันฝันนี้ที่ใฝ่หา
แม้นจันทรามีใจไม่เชือดเฉือน
ได้รับฟังยั้งคิดจิตย้ำเตือน
มิบิดเบือนบ่ายเบี่ยงเพื่อเลี่ยงคำ

*พี่นั้นรักสุดแสนถึงแก่นทรวง
แม่บัวหลวงขาวสมหน้าคมขำ
ทอถักร้อยสร้อยรักสลักจำ
ด้วยพลอยก่ำเพชรก่อรอวันคืน.

*สิมิลัน*
๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๐