ต่อไป →

[เริงอักษร]

..หมอไม่รับเย็บ คงตายแน่.. **แผลทะลุ พุพอง มองแล้วเศร้า ด้วยถูกเขา ทิ้งขว้าง สร้างรอยฝัง มันฟอนเฟะ เละรอบ จนขอบพัง ยามยืนนั่ง ปวดแปลบ แสบเกินทน **โดนศรรัก หักอก นรกสาป บุญหรือบาป ปางใด ใจสับสน มารุมเร้า หลอกหลอน ช่างร้อนรน เจ็บมากล้น เหลือรับ นับไม่ทัน **เนื้อขาดช่วง กลวงโบ๋ โตกว่าเก่า คงจะเน่า แน่นอน ก่อนคิมหันต์ ต้องขมขื่น กลืนลาม ข้ามเหมันต์ เริ่มต้นจาก วสันต์ วันเธอลา **คุณหมอครับ รับหน่อย โปรดซอยเย็บ แผลที่เจ็บ ผะผ่าว ร้าวถึงขา ใจทั้งดวง หน่วงหนัก รักระอา โลกฟางฝ้า รันทด เกือบหมดแรง **ตรงไหนขาด ปาดแคะ ชำแหละออก ตรงไหนถลอก ผ่อนคลาย ฉายด้วยแสง ตรงไหนหัก ดักดาม ห้ามเปลี่ยนแปลง ตรงไหนแห้ง โปะยา ทุกคราไป **โรคที่หนัก รักษา น่าแอดมิท ตามความคิด คุณหมอ พอรอดไหม หากนอนนั่ง ฝังเข็ม อย่างเต็มใจ คนเป็นไข้ คงซึ้ง มิถึงตาย. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๐