ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..              (เรื่อง ข้างหลังภาพ ๕) **นั่งรถทัวร์ กลับบ้าน สุดทานทน คิดถึง"วสันต์" เหลือล้น จนภาพหลอน ยามจะกิน หรือนั่ง กระทั่งนอน "คิมหันต์"เฝ้า ทอดถอน ร้อนหทัย **ติดต่อเรียน เสร็จสรรพ จึงกลับมา เพื่อพบยอด ชีวา หน้าสดใส ยิ้มเบิกบาน ซ่านซึ้ง ถึงคนไกล คิดแล้วแสน ดีใจ ได้พบเธอ **พอมาถึง รับรู้ ดูแล้วเศร้า "วสันต์"เขา หายไป ไยพลั้งเผลอ ไม่บอกเล่า ความเอ่ย เลยมิเจอ รอจนเก้อ หลายวัน พลันโศกครวญ **จึงไปพบ เพื่อนเก่า เขาชื่อว่า "สรวงสุดา" ซี้กัน ในวันหวน ก่อนจะกลับ เฝ้าเพียร เขียนทบทวน ฝากที่อยู่ ครบถ้วน ล้วนบอกทาง **หากวันใด พี่"วสันต์" นั้นคืนมา ให้เขาด้วย เถิดหนา อย่าหม่นหมาง เขียนจดหมาย ถึงหน่อย คอยมิจาง หรือว่าร้าง ลืมแล้ง ช่วยแจ้งมา **ถึงคราวเคราะห์ เหมาะเหม็ง คงเจ๊งแน่ "สรวงสุดา" ที่แท้ แย่หนักหนา ก็แอบรัก ครู"วสันต์" หวั่นอุรา กลัวเสียท่า "คิมหันต์" พลันเก็บงำ **เหมือนสวรรค์ นั้นแสร้ง มาแกล้งเล่น หลอกฆ่าเข่น เชิงหัก รักถลำ ให้มืดมิด หมองหม่น ทนระกำ "คิมหันต์"ช้ำ แทบบ้า ล้าใจกาย **ไร้ข่าวคราว พี่"วสันต์" จิตสั่นไหว ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อเหลือหลาย ได้แต่ตั้ง ใจเรียน เพียรมากมาย ผลสุดท้าย ก็จบ ครบเสียที **เข้าทำงาน เก็บเงิน เผชิญโชค อยู่ในโลก หรูหรา น่าสุขี หวังวันหนึ่ง ร่ำรวย ด้วยมั่งมี จะคืนกลับ บุรี ที่เกิดกาย **ด้าน"วสันต์" ก็รอ มิท้อถอย ได้แต่น้อย ใจอยู่ ไม่รู้หาย เรื่องดำเนิน เดินมา ช่างท้าทาย ท่านทั้งหลาย ส่งจิต ช่วยติดตาม. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11231.msg30923/topicseen.html#msg30923