ต่อไป →

[เริงอักษร]

..กลอนดอกสร้อย ลมหนาว.. **ลมเอ๋ยลมหนาว พัดมาคราวเหมันต์ ณ.วันไหน กายลำเค็ญเย็นเยือกมิเลือกใคร สั่นสะท้านทรวงในเกินใจทน **แต่ลมรักหนักกว่าเหมือนบ้าบอ พัดมาคลอเคียงใกล้ให้สับสน ยิ่งร้อนรุ่มกลุ้มทุกข์โรมรุกจน ดวงหทัยแตกป่นหมองหม่นเอย. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๐

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..ลมเอ๋ยลมเหงา พัดใจเราพังเพจนเหว่ว้า กระหน่ำลงตรงจิตแม้นิทรา ทรมามหันต์เกินบรรยาย ..ยิ่งหน้าหนาวร้าวรวดปวดในอก สะท้านทกหมองหม่นจนรุ่งสาย เห็นเพื่อนควงแฟนชิดเดินกรีดกราย แต่ข้างกายเรานี้ไม่มีเอย น้องจ๋า

[สิมิลัน]

*ลมเอ๋ยลมหวน กระแสทวนคืนกลับอย่าลับหาย ถึงจะหนาวร้าวรานผ่านเรือนกาย สุขสบายเพราะห่มที่สมกัน *โปรดปราณีน้องข้าอย่าบ้าคลั่ง หรือชิงชังอันใดไยแปรผัน จงพาไออ่อนอุ่นละมุนพลัน เสกสวรรค์สมปองสนองเอย. *สิมิลัน*

[ครภูธน®]

๏ ลมเอ๋ยลมกระซิบ                     นกกระจิบบินจรพลางอ้อนหนาว ล่องโฉบโอบหล้าชมฟ้าพราว         อีกคราวพัดคลอเพลินพะนอพรม แดดสายกรายน้อมหอมมาหวน       โชยอวลสาดอุ่นหนาวละมุนห่ม ฝากเพลงนุ่มพรายกับสายลม         เพลินสมแดดสาน..โอ้สราญเอย ๚ะ๛                                                            คอนพูธน®

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]