ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..              (คนข้างบ้าน ตอน ๖) *ใจหลงรักเสียแล้วแม่แก้วเกร็ด เหมือนจะเด็ดเก่งโก้คอยโงหัว หวังพิชิตกุสุมากล้าแฝงตัว คืนสลัวแอบพบตะปบนาง *ตะวัน..เอ๋ยตะวันพลันหน้ามืด ซดแกงจืดบอกอร่อยรอยยิ้มพร่าง ทั้งที่เค็มเต็มขั้นหวั่นวายวาง เกือบตาค้างติดคอก็ทนเอา *กินไข่เจียวเสียวฟันดันมีเปลือก ไร้ทางเลือกกล้อมแกล้มแย้มชมเขา แอบบ้วนทิ้งเร็วพลันมาดจั่นเจา เดี๋ยวดาวเจ้างอนง้ำต้องทำใจ *ตักน้ำพริกปลายจวักราดผักแกล้ม ฝีมือแชมป์หวังวาดอาจสดใส รสชาติคงบรรเจิดเลิศวิไล ส่งเข้าปากทันใดไม่ชักช้า **เอาละเหวยจี๊ดจ๊าดป๊าดติโธ่ ไม่ได้..โม้เกินไปอะไรหวา ทั้งเปรี้ยวเผ็ดเข็ดฟันขึ้นทันตา ยังเงยหน้ายิ้มให้กระไอแอม *ขอเติมข้าวหน่อยครับขยับช้อน พริกมันร้อนเสียจังดังแจกแถม อร่อยมากมื้อนี้ดีกว่าแฮม ฝีมือแจ่มเสียจริงยอดหญิงไทย *"ดาว" ปิดปากคิกคักยักคิ้วส่ง บอกตามตรงเถิดนะจะแก้ไข มิเคยทำอาหารทานกับใคร อยากลองใจ "ตะวัน" พลันลงมือ *อุตส่าห์กินทุกอย่างอ้างอร่อย น้อยน้อยหน่อยนะคะจะดีหรือ ทำเป็นซะเมื่อไหร่ไร้ฝึกปรือ ทุกวันซื้อปากซอยออกบ่อยไป *โธ่..โถ่โถน้องดาวอ้าว..แกล้งกัน ตามมิทันเช็ดหน้าน้ำตาไหล ขอทำโทษสิบครั้งเป็นยังไง ยอมรับไหมคนดีมีทัณฑ์บน *ต้องไปทานข้าวเย็นเน้นแก้เหงา ทุกค่ำคืนวันเสาร์ใต้เงาสน สวนกุหลาบแวดล้อมหอมกมล มีแต่เราสองคนจน..หกวัน *เอ๊ะ..ที่ไหนหรือคะน่าสนใจ ดาวยอมไปแน่นอนมิผ่อนผัน โปรดช่วยลงโทษต่อก็แล้วกัน ยี่สิบวันดีกว่าถ้าพี่ยอม *แล้วแต่งตัวอย่างไรจึงไปได้ ต้องทาแป้งสดใสใส่น้ำหอม เสื้อผ้าหรูดูสะพรั่งดั่งเจ้าจอม ที่แวดล้อมฮ่องเต้เสน่ห์พราว *"ไม่ต้องถึงขนาดนั้น"พลันหัวร่อ ตะวัน..จ้อบอกคำขำปนหาว สบายสบายเถิดหนอรอน้องดาว นัดกันราวทุ่มตรงจงรีบมา *เดินเลี้ยวซ้ายหน้าประตูดูทางไว้ ตรงเข้าใปข้างบ้านลานบุปผา สวนกุหลาบสวยซ่านตระการตา บ้านพี่เองกานดาจะว่าไง *เสียงฟ้าผ่าดังลั่นพลันไฟดับ ดาวขยับเข้าหาหน้าหวั่นไหว เอาสองมือปิดหูรู้ทันใด ตอนต่อไปสนุกแน่แย่แล้วดาว. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๗ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html