นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบบริบูรณ์

   ..นิทานเรื่อง "แก้วสารพัดนึก"..
   (ตอนอวสาน ๔)
   (จบบริบูรณ์)

**นับจากนั้น ต่อมา ยามฟ้าหม่น
เกิดจากมนต์ เมขลา พาเฉลย
เป็นดั่งไฟ โลกีย์ ที่คุ้นเคย
ส่งเอื้อนเอ่ย รามสูร พ่อทูนหัว

**เกิดเป็นเมฆ ก้อนดำ คล้ำราคะ
ลมปะทะ พรั่งพรู ดูสลัว
พยับหม่น ครืนคราง สร้างหมอกมัว
ทุกครอบครัว ของมนุษย์ หยุดทำงาน

**แสงประกาย จากแก้ว แววร้องเรียก
รามสูร สำเหนียก คำเพรียกขาน
เร่งทะยาน กายเหิน มิเนิ่นนาน
กระหน่ำขวาน ขว้างคึก นึกคะนอง

**เสียงเปรี้ยงปร้าง ค้างฟ้า นภากาศ
สายอสุ นีบาต กราดสนอง
แม่น้องนาง เมขลา อุราจอง
เพลินลำนำ คำคล้อง ร้องเพลงรัก

**เฝ้าสานทอ ก่อเน้น เล่นคลอคู่
แสนสนุก สุดกู่ รู้ตระหนัก
แสงลูกแก้ว วับวาม อร่ามทัก
รามสูร ขวานหนัก ชักเมามัน

**สับสันขวาน ไม่ยั้ง มายังโลก
คลื่นกรรโชก เนินเขา ราวสวรรค์
บันดาลดล ผลสุข รุกโรมรัน
มนุษย์โลก สุขสันต์ วันผัวเมีย

**ทำค้าขาย นาไร่ ก็ไม่ได้
ต้อนวัวควาย หัวหนอก เข้าคอกเสีย
เลิกนาหว่าน ทันใด ใจแสนเพลีย
ปักนาดำ ต้นเตี้ย เกลี่ยผิวดิน

**บรรลุผล มั่นหมาย คลายวิตก
พระอิศวร เลิกตระหนก อกถวิล
มนุษย์เพิ่ม เติมต่อ ธรณิน
สานชีวิน เผ่าพันธุ์ มั่นพระทัย

**ทุกคืนที่ ฟ้าลง จงรู้ว่า
รามสูร เมขลา หน้าสดใส
ฉลองรัก ล้วนอิ่ม พริ้มละไม
ตลอดไป ชั่วกาล(ละ)นานเทอญ

**โอ้..บัวเอ๋ย บัวน้อย ลอยก้านแกว่ง
เหมือนจะแย่ง น้ำนิ่ง อิงเขาเขิน
ทะแยงช่อ ล้อย้าย สยายเพลิน
ดูจำเริญ อุรา น่าเด็ดดอม

**ยามบัวตูม เต่งตั้ง ซังยังอ่อน
กระจ่างแย้ม อรชร วอนถนอม
พอเบ่งบาน กลีบออก ดอกพยอม
ส่งกลิ่นหอม คละคลุ้ง ท้องทุ่งนา

**ยามฝนเยือน เบือนช่อ พอเพียงหลบ
ทิ้งดอกซบ หุบห่อ รออุษา
เมื่อพบแสง สุรีย์ส่อง คล้องกายา
หันถลา ใบบาง ช่างยั่วยวน

**หมู่ภมร ตอมไต่ ไม่ขัดขวาง
ปล่อยให้ฝัน ลอยคว้าง อย่างหอมหวน
เสน่ห์ล้ำ รุกเร้า เย้าเชิญชวน
อิ่มเอมล้วน รักหล่อ มีต่อกัน

**เล่านิทาน ก่อนนอน ตอนยามดึก
เรื่อง"แก้วสาร พัดนึก" ศึกโศกศัลย์
ทั้งดารา ราหู คู่ฝ่าฟัน
รามสูร เคียงขวัญ มั่นฤดี

**เมขลา นวลน้อง ต้องงานหนัก
จึงได้รัก กลับมา พาสุขศรี
ใช้ลูกแก้ว ฉายส่อง ท้องนที
เรียกคนดี รามสูร ตระกูลงาม

**คนทั้งโลก มีสุข ไม่ทุกข์เข็ญ
ทุกเช้าเย็น พร่างพรู อยู่ล้นหลาม
มิสูญพันธุ์ ชาติเชื้อ ด้วยเนื้อความ
เป็นไปตาม เกณฑ์กฎ หมดกระทง

**สามสิบสี่ บทกลอน หากนอนอ่าน
หวังสร้างความ สำราญ มิผ่านหลง
ขอมอบสุข เกษมสันต์ พลันจบลง
บริบูรณ์ ครบองค์ บรรจงเรือง

**หากบทกลอน ตอนใด ไม่สนุก
คนเขียนทุกข์ หนักหนา พาหน้าเหลือง
แม้นคำซ้ำ มากไป ที่ใช้เปลือง
ก็อย่าเคือง กันเลย เอ่ยบอกมา

**ขอจงมี แต่สุข ทุกเช้าค่ำ
ให้อิ่มหนำ สุดแสน แก่นหรรษา
เริงอักษร กลอนกล่าว ถึงคราวลา
เจอกันใหม่ เรื่องหน้า ถ้าชอบกัน.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๗ กันยายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html