นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน มาลีมาลัย ๕

   ..นิทานเรื่อง "แก้วสารพัดนึก"..
   (มาลีมาลัย ตอนที่ ๕)
   (ชมพูทวีป)

**นึกเรื่องราว คราวฝัน อันลอยเด่น
ตาแก่นั้น คงเป็น เช่นครูสอน
เทวดา เห็นใจ มาให้พร
ในยามนอน แน่นัก ชักมีแรง

**จึงหมายมุ่ง จิตสู่ ชมพูทวีป
อย่างเร่งรีบ ฤกษ์ดี สุรีย์แสง
สว่างฟ้า จ้าแจ่ม แย้มแดดแซง
ชะเง้อแย่ง หมู่เมฆ เสกประกาย

**ไก่เริ่มขัน แต่งตัว กลัวไม่หล่อ
เฝ้ายืนรอ เรือใหญ่ ในที่หมาย
เห็นกระโจน โพ้นลำ น้ำกระจาย
โบกมือส่าย ร้องเรียก เจี๊ยก..เป็นลิง

**พอเรือจอด ทอดสมอ ก็ขอขึ้น
คุณกัปตัน เมามึน กึ๋นถูกสิง
นอนพังพาบ กาบเรือ น่าเบื่อจริง
คงเมากลิ้ง ทั้งคืน ตื่นยัง..งง

**เจรจา ต้าอ่วย ให้ช่วยหน่อย
เอาเรือลอย ล่องน้ำ ย้ำประสงค์
ชมพูทวีป ปลายทาง อย่างบรรจง
ขอไปลง ที่นั่น พลันขอบคุณ

**กัปตันบอก ขับไป ให้ฉันด้วย
ตอนนี้ป่วย ตัวร้อน นอนใต้ถุน
เจอมาลัย พอดี มีการุณย์
เคยเกื้อหนุน มาก่อน ตอนเป็นลม

**เมื่อตกลง กันได้ ไม่ชักช้า
มาลัยผู้ แกร่งกล้า พาสุขสม
ชักใบเรือ แผ่กว้าง กางเป็นพรม
รับแรงห่ม ดันสาย พระพายพัด

**มุ่งทะเล อินเดีย เชียร์กันด้วย
จะมอดม้วย หรือไม่ ในพิกัด
แล่นเลาะเลี้ยว เปลี่ยวไซร้ ใช้ทางลัด
มือตวัด พังงา อยู่หน้าเรือ

**ล่องละลิ่ว พลิ้วผ่าน ม่านน้ำใส
ตั้งเข็มทิศ เอาไว้ ไปทิศเหนือ
คลื่นกระแทก สองข้าง ครางเสียงเครือ
ทางที่เหลือ อีกไกล ใจไม่ดี

**ฟ้ามืดดำ คล้ำนาน พาลปวดหัว
แสงสลัว เลือนลาง กางใบหนี
แล่นกระโจน ยอดคลื่น หมื่นพันลี้
รอดชีวี ไหมหนอ ขอบนบาน

**นึกถึงหน้า มาลี โอ้..ที่รัก
ซาบซึ้งนัก ครั้งนั้น วันแสนหวาน
รับน้องลง เรือล่อง ท่องสำราญ
ตาประสาน สองเรา เข้าชมไพร

**น้องเอียงหน้า เอี้ยวงัด สะบัดสะโพก
พี่คัดท้าย ข้ามชะโงก โตรกน้ำไหล
ทั้งสองฝั่ง หญ้าปรก รกรำไร
มองเห็นได้ กระจ่าง สว่างตา

**ผ่านโขดหิน เกาะแก่ง แห่งโพรงถ้ำ
เรือพลัดล้ำ ข้างถู เพิงภูผา
เบียดหินงอก หินย้อย ที่ห้อยมา
ช่างเถิดหนา สุขล้น สองคนพาย

**พายุฝน พัดซ่า ฟ้าตลบ
จั้มตะปบ ผิวน้ำ ฉ่ำเป็นสาย
น้องร้องวี๊ด หวั่นหวาด กลัวพลาดกาย
จมน้ำตาย แน่นัก สำลักครวญ

**กอดพี่ไว้ นะ..น้อง ไม่ต้องกลัว
โถ..แม่คุณ ทูนหัว ตัวสั่นสวน
กดไม้พาย ไว้มั่น พลันวนกวน
เราจะทวน น้ำหลาก จากนี้ไป

**ออกกำลัง แรงโหม ตะโบมถี่
ไสหัวเรือ พุ่งรี่ ปรี่น้ำไหล
แหวกพงหญ้า ข้างฝั่ง ที่รั้งไกว
เร่งเร็วไว หวังพึ่ง ถึงถ้ำโพรง

**สองคนจั้ม ฝีพาย ตะกายแบ่ง
ขยับแกว่ง พร้อมพรั่ง ดัง..ผางโผง
น้ำกระเซ็น แตกซ่า กว่า..ชั่วโมง
งอตัวโก่ง หอบฮั่ก ขยักรอ

**คัดหัวเรือ ไว้น้อง มองให้แน่
พี่จะแถ เข้าถ้ำ ทั้งลำหนอ
เสียงฟ้าผ่า กับฝน คำรนคอ
กำพายห้อ จ้วงจึ๊ก ลึกสุดใจ

**เรือถลำ ลำหมด จรดผนัง
จึงหยุดยั้ง แรงพาย กายสั่นไหว
โอบกอดน้อง แนบแน่น แผ่นหทัย
ฝนหลั่งไหล ถล่มฟ้า น่าอัศจรรย์

**กระพริบตา รัวถี่ มีสำนึก
ห้วงน้ำลึก กลับแห้ง แจ้งเขตขัณฑ์
ชมพูทวีป ถึงแล้ว แว่วจำนรรจ์
เสียงกัปตัน โห่ฮิ้ว ยกนิ้วมือ

**กระโดดลง จากเรือ เพื่อไปหา
แก้ววิเศษ นั้นหนา มายึดถือ
เสียวปลาบแปลบ แสบส่ง ตรงสะดือ
ถึงแล้วหรือ ฟ้าใส ดังใจจง

**ตอนต่อไป พบแก้ว แววสำเร็จ
หลังระเห็จ เดินทาง อย่างกลัวหลง
ท่านผู้อ่าน สนุกไหม ใจพะวง
เอาจิตส่ง มาช่วย ด้วยก็ดี.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๒ กันยายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html