นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน มาลีมาลัย ๒

..นิทานเรื่อง "แก้วสารพัดนึก"..
(มาลีมาลัย ตอนที่ ๒)
(ลีลาวดี)

**ณ.คืนหนึ่ง คืนนั้น วันแห่งสุข
มาลัยซุก กายซ่อน ตอนยามสอง
รู้ว่าสาว มาลี ที่หวังปอง
จะมานั่ง ริมคลอง ของบ้านนาง

**ที่ใต้ต้น ดอกฟ้า ลีลาวดี
นวล..นรี นั่งจ้อง มองดาวหาง
อธิษฐาน สำเนียง เสียงแผ่วบาง
แหงนหน้าค้าง ตั้งใจ ในอารมณ์

**กระตู้ฮู้ แล้วกอด แม่ยอดจิต
ก้มจุมพิต ข้างปราง อย่างสุขสม
นางร้องกรี๊ด ขีดข่วน ครวญระงม
ได้แต่ก้ม หลบตา น่ารักจริง

**ว่ายข้ามน้ำ ตามนัด ลัดลำคลอง
เพื่อมาพบ นวลน้อง ประคองหญิง
กลัวตะเข้ หนอนปลวก แถมพวกปลิง
นั่งนิ่งนิ่ง เถิดน้อง อย่าร้องเลย

**หวังชมชื่น ดื่มด่ำ ความฉ่ำหวาน
แม่ลูกตาล ขาวใส ใจเฉลย
พี่แสนเหนื่อย ข้ามน้ำ นะทรามเชย
อยากกอดเกย เนื้อหอม จึงยอมทน

**ขอนอนพัก สักหน่อย อย่าถอยหนี
ตักคนดี นุ่มนิ่ม อิ่มทุกหน
ทิ้งตัวนอน หนุนแนบ แอบซุกซน
ลูบไล้จน ทั่วร่าง มิสร่างซา

**พลางชี้ชวน น้องน้อย กลอยสวาท
ชมหมู่ดาว ยุรยาตร กราดแสงสา
ช่างดื่นดาษ คาดคล้อง ท้องนภา
สุขอุรา ยิ่งนัก ยอดรักเอย

**ดูซินั่น ดาวน้อย ช่างร้อยเล่ห์
แอบทำเก๋ วิบวับ สลับเผย
เดี๋ยวหยุดดับ กลับสว่าง กร่างจังเลย
พุ่งไปเกย กายขลุก สนุกใจ

**เบียดแสงสอด ลอดส่ง ตรงกลางจันทร์
หวังสวรรค์ เสพย์สม ข่มมิไหว
แล่นละลิ่ว ปลิวคว้าง ช่างว่องไว
โน้มตัวไขว้ ขึ้นลง มิหลงทาง

**ดวงจันทร์สั่น จากแสง ที่แรงกล้า
โถมถลา เลื่อนลั่น สนั่นผ๋าง
แหม๋..ดาวน้อย แสนร้าย ก่ายโหมพลาง
ไม่ยอมจาง แรงลด หมดน้ำยา

**หูดังอื้อ ดื้อดัน จนจันทร์เขิน
กลเม็ด เหลือเกิน เพลินหนักหนา
พ่อดาวน้อย ร้อยรัก ทะลักอุรา
จมลงใน จันทรา อย่างน่าดู

**เอื้อมไปหยิบ ดอกฟ้า ลีลาวดี
แซมเรือนผม น้องพี่ ที่ใบหู
รักเจ้าเหลือ รำพัน หวั่นโฉมตรู
ไปมีคู่ ใครอื่น เกินฝืนทน

**ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อเหลือที่
เพราะตัวพี่ ยากไร้ ใจสับสน
เฝ้าครุ่นคิด พร่ำเพ้อ จนเผลอตน
หลับอยู่บน ตักสาว เจ้ามาลี

**มาลัยมี รักแท้ แต่จนกว่า
จะสิ้นท่า หรือไร ถอดใจหนี
หรือลุกสู้ สุดฤทธิ์ คิดวิธี
ตอนหน้านี้ รู้แน่ แค่ติดตาม.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๐ กันยายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html