นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน เมขลาอวตาร ๔

   ..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
   (เมขลาอวตาร ตอนที่ ๔)
   (ราชสีห์กับหนู)

**ภพที่สาม ตามเรื่อง ต่อเนื่องผ่าน
เมขลา อวตาร สำราญหรู
เกิดมาเป็น ราชสีห์ ที่น่าดู
อาศัยอยู่ ป่าใหญ่ ของไพรพง

**มีสนม นางใน เพื่อใช้สอย
มากกว่าร้อย เนื้อนวล ชวนไหลหลง
แต่ละคน เพริศพริ้ง เกินทิ้งลง
จึงยังคง แวะเวียน เปลี่ยนที่นอน

**มารตี สีสวาท นั้นปราดเปรื่อง
รู้ทุกเรื่อง บนเตียง เคียงสมร
หากวันใด คิวถึง พึงรีบจร
เสียงฉอ้อน ค่ะข๋า พาอิ่มเอม

**ฉัตรหทัย ใสปิ๊ง ยามกลิ้งเกลือก
ไม่เคยเลือก ซุกไซ้ ใจเกษม
ทั่วเรือนร่าง หวานซึ้ง ประหนึ่งชะเอม
ยามเคล้าเคลม ซ่านลิ้น จากกลิ่นนาง

**ตรียุพา หน้าขาว ราวตาลเฉาะ
เสียงเสนาะ หนักหนา เวลาสาง
ร้องเพลงกล่อม คาอก หมกกายพลาง
ฟังน้องคราง งึมงำ แล้วฉ่ำทรวง

**แม่ทองหยอด กอดเดิน เพลินนัยตา
หนุ่มหนุ่มล้วน ปรารถนา เฮ้ย..ข้าหวง
เอวอ้อนแอ้น แขนงอน ตอนเคียงควง
อยากจะล้วง เอารัก ไปปักไว้

**น้องสายหยุด คนเก่ง บรรเลงท่า
ตั้งแต่ฟ้า เริ่มดำ คล้ำไศล
ปรนนิบัติ พัดวี มิแพ้ใคร
ฝังทรวงใน ทุกครั้ง ยังจดจำ

**เจ้าจันทร์ผา ขาโหด มิโกรธแน่
ชอบใช้แซ่ ฟาดบ่อย อร่อยหนำ
มันเจ็บเจ็บ คันคัน สั่นตอนทำ
เป็นสุขล้ำ หากเสร็จ สำเร็จการ

**เปลี่ยนกันไป แบบนี้ ช่างมีสุข
ไร้ความทุกข์ จริงแท้ แม้อาหาร
เพราะทุกนาง คอยป้อน นอนสำราญ
อยู่มานาน เนิ่นนัก สักสิบปี

**เช้าวันหนึ่ง สดใส ในแดดสาง
ราชสีห์ เยื้องย่าง อย่างสุขี
เดินเที่ยวท่อง มองหา ดรุณี
เพื่อประดับ บารมี ดีต่อใจ

**พบน้องหนู ขนงาม สีครามเขียว
ช่างดีดดิ้น นักเชียว เขี้ยวขาวใส
มายืนเต้น สายย่อ ล้อเลียนใคร
กระโดดตรง เข้าไป ไม่ช้าที

**ตะครุบหัว รวบหาง นางปัดป้อง
กระโจนร้อง จี๊ดจี๊ด คิดจะหนี
เราก็สิงห์ ซะอย่าง วางวิธี
ตะครุบขี่ เอาไว้ ใจคะนอง

**อยู่นิ่งนิ่ง เถิดหนา อย่าขาสั่น
อีกเดี๋ยวเดียว เท่านั้น พลันสนอง
ตอบมานะ หนูน้อย กลอยเนื้อทอง
ที่มาร้อง เล่นล้อ เพราะอะไร

**หนูน้อยกลัว ตัวสั่น หวั่นเกรงโทษ
โปรดอย่าโกรธ หนูเลย เผยสงสัย
มายืนล้อ เพราะผล เหตุกลใด
บอกออกไป สิ้นซาก จากปากพลัน

**ด้วยตัวน้อง นั้นโสด แสนโฉดเฉา
เพื่อนท้าเรา หน๋อยแนะ แคะคุ้ยฉัน
อีกสิบชาติ ขาดชาย ม่ายชีวัน
สอนให้หมั่น พร่ำพรอด ทอดสะพาน

**กล้าพอไหม ยืนเต้น ทะเล้นหน้า
ทำบ้าบ้า บอบอ รอขับขาน
ไปทายทัก ราชสีห์ ที่แตกพาน
ถือเป็นด่าน วัดใจ ในเรื่องแฟน

**ถ้าทำได้ อย่างนั้น ฉันจะช่วย
ใจที่ป่วย จากรัก หนักเหลือแสน
ประกาศหา คู่ให้ ในดินแดน
มิขาดแคลน แน่นอน บังอรเอย

**จึงมาเต้น โยกย่อ เพื่อรอท่าน
หวังได้รับ รางวัล อันเฉลย
ถึงกลัวตาย ใจอยาก ยากจังเลย
ยังไม่เคย มีใคร ได้ร่วมเรียง

**หากมิพบ คบแฟน แผนที่หมาย
ก็ขอตาย ดีกว่า มาขึ้นเขียง
ให้ท่านฟัด กัดขาด สิ้นชาติเพียง
จะไม่เลี่ยง หลีกหนี ฤดียอม

**ราชสีห์ ได้ฟัง ความพลั้งพลาด
ที่หนูน้อย บังอาจ ขาดถนอม
ไม่มีรัก เจือจาน จึงหว่านล้อม
เจ้าจงน้อม รับไว้ ในอุบาย

**อันหนุ่มหนุ่ม หลายหลาก ถ้าอยากมี
ไว้เป็นคู่ ชีวี อย่างที่หมาย
กลเม็ด เคล็ดลับ จับผู้ชาย
แค่ง่ายง่าย "สามข้อ" ขอจงฟัง

**หนึ่ง..พูดจา หวานหู ไม่รู้หาย
เสียงกรีดกราย ไพเราะ เสนาะฝัง
อย่าบึ้งตึง ขึงหน้า พาชิงชัง
ยิ้มนั้นคือ มนตร์ขลัง จงชั่งใจ

**สอง..การบ้าน การเรือน เตือนไว้ด้วย
สะอาดสวย ทุกซอก บอกขานไข
อาหารดี รสชาติ บาดทรวงใน
ปลายจวัก นั้นไง จงใช้มัน

**สาม..การเสพ เมถุน กรุ่นความอิ่ม
ชายใดชิม คลั่งไคล้ ไต่สวรรค์
หาโปรฯใหม่ เด็ดเด็ด เคล็ดโรมรัน
เพียงเท่านั้น ก็พอ หนอผู้ชาย

**หนูนั่งฟัง ดีใจ เหมือนได้แก้ว
โอ้..พระเอก มาแล้ว แววตาฉาย
ต่อไปนี้ มีแฟน แสนง่ายดาย
ราชสีห์ ผึ่งผาย ช่วยคลายปม

**จะไม่ลืม บุญคุณ อันหนุนนำ
พร้อมจดจำ ไปใช้ ไร้ขื่นขม
หากวันหน้า มีภัย ใจตรอมตรม
คืนให้สม มาดแม้น ตอบแทนคุณ

**ราชสีห์ หัวร่อ จนงอหาย
ตราบวันตาย ยากนัก กรรมจักหนุน
เพราะข้าคือ เจ้าป่า ฟ้าเจือจุน
อย่าได้วุ่น วายใจ ไปกว่าเคย

**ผ่านไปเพียง วันเดียว เชียวนะนี่
ราชสีห์ ติดบ่วง หนอดวงเอ๋ย
หนูมาพบ สบที ที่ภิเปรย
กัดสายเชือก ขาดเฉย เลยปลอดภัย

**กัลยา- ณมิตร ประสิทธิ์ผล
ยามอับจน พึ่งพัก หลักอาศัย
เป็นมิตรกัน ดีกว่า พาสุขใน
ชีวิตวัย ผันผ่าน ดุจว่านเครือ

**อุทาหรณ์ สอนใจ ให้รู้ว่า
กรุณา ปรานี มีค่าเหลือ
ส่งน้ำจิตร ติดสอย คอยจุนเจือ
จงอย่าเบื่อ ให้อภัย ในทุกยาม

**ร่ายมาครบ จบก่อน ตอนที่สี่
เมขลา คนดี ศรีสยาม
กลอนบทหน้า อวตาร ให้อ่านตาม
จะงดงาม ถูกใจ อย่างไรดี.

..........*-*..........

เริงอักษร
๖ กันยายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html