นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน เมขลาอวตาร ๓

  ..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
   (เมขลาอวตาร ตอนที่๓)
   (กระต่ายกับเต่า)

**ภาคที่สอง เมขลา มาจุติ
ยิ้มแก้มปริ ได้ฟัง ดังคำสอน
มิตรรักเอย ยืนนั่ง กระทั่งนอน
ขอวิงวอน ให้อ่าน อย่าผ่านไป

**อวตาร ร่างเป็น เช่นกระต่าย
ขาวทั่วกาย หูตั้ง ร่างผ่องใส
กระโดดดึ๋ง ผาดโผน กระโจนไว
ฝากฝีไม้ ลายมือ แสนลือชา

**ทำอะไร รวดเร็ว เพราะเอวดี
ในโลกนี้ โลกไหน ไรักังขา
ใครจะเร็ว กว่าเรา เอ้า..จงมา
แข่งกับข้า สักครั้ง คอยนั่งรอ

**ชะอ้อนแอ้น แก่นแก้ว แม่แต๋วจ๋า
วิ่งไล่ท้า ทุกคน จนกลัวหงอ
ชนะมา ร้อยครั้ง ยังมิพอ
เฝ้าคุยจ้อ ข่มทับ ขับเสภา

**ชะเอิงเอย หน๋อยแนะ กระแดะปาก
ไม่กระดาก ขวยอาย ร้ายเดียงสา
หากใครแน่ แท้จริง อย่านิ่งนา
เร็วเถิดหนา แข่งด่วน ชวนประลอง

**จะวิ่งจาก เมืองกรุง มุ่งร้อยเอ็ด
ข้ามสักเจ็ด ย่านน้ำ ตามสนอง
หรือจากไทย ถึงธิเบต เขตปกครอง
ข้าขอจอง ตั๋วก่อน อยากนอนไป

**ปีนเขาแอลป์ สูงเยี่ยม เทียมปุยเมฆ
จะเขยก ขาเขย่ง เกรงที่ไหน
แม้นมุดน้ำ ดำดิน ถิ่นแดนใด
อย่าสงสัย ชนะแน่ แพ้ไม่เป็น

**รออยู่นาน พาลเบื่อ จนเหลือที่
อยากหาคน ลองดี พวกขี้เหม็น
ตั้งแต่เช้า เหงาหงอย คอยถึงเย็น
ก็มิเห็น คนไหน ใครรับคำ

**มองดูเต่า เฝ้าคลาน เลยผ่านหน้า
ตะโกนท้า ลองไหม ใจขำขำ
ช่างอืดอาด เหลือเกิน เดินเหมือนคลำ
เอ่ยเสียงย้ำ ยียวน กวนบาทา

**เจ้าเต่าน้อย นิ่งคิด จะผิดไหม
ด้วยเจ็บใจ เหลือล้ำ คำกล่าวหา
ขอสู้หน่อย สักหน ผลออกมา
แพ้หรือว่า ชนะนั้น ฉันไม่แคร์

**ทั่วทั้งป่า รู้ข่าว เรื่องราวเด็ด
รวบรวมเสร็จ ของพนัน พลันเหวี่ยงแห
ต่อกระต่าย ร้อยหนึ่ง คนึงแล
ชนะแน่ เต่าน้อย ด้อยแรงเดิน

**ขาก็สั้น บั้นท้าย ย้ายมิเก่ง
มีกระดอง โตงเตง เร่งไม่เหิน
ติดถ่วงตัว เป็นฝา พาหนักเกิน
ใครอยากรอง ก็เชิญ เมินเสียเถอะ

**พอถึงวัน ขันแข่ง ต่างแย่งที่
ตรงแถวหน้า เข้าที ดีกว่าเยอะ
มองเห็นชัด ถนัดตา ก็ว่าเหอะ
แย่งกันเปรอะ เชียวหนอ เพื่อขอเชียร์

**ระยะทาง ห้าโยชน์ จากโขดหิน
สุดทางสิ้น กลางพง คงได้เสีย
ใครชนะ รู้แน่ แต่ขอเคลียร์
แพ้เป็นเบี้ย รับใช้ ไปจนตาย

**พอนับหนึ่ง ถึงสาม ตามที่นัด
กระต่ายโดด ก้นสบัด พลัดตัวหาย
ดั่งลมกรด ห้อบึ่ง ตะบึงกาย
เห็นแดดสาย ส่องจับ ลับกายา

**เต่าสตาร์ท มาดเข้ม เต็มสปีด
จิกเท้ากรีด หนักแน่น แล่นถลา
มองกระต่าย หายวับ ไปกับตา
ได้แต่อ้า ปากค้าง เร่งย่างก้าว

**กระต่ายวิ่ง มาถึง ครึ่งทางแข่ง
ชะล่าใจ อย่างแรง แกล้งหยุดหาว
เอามือป้อง แสงแดด แผดร้อนพราว
แสนอบอ้าว เหลือดี มิมีลม

**แลเห็นใต้ ต้นไทร ที่ใบแน่น
โอบเป็นแผ่น เงาพร่าง ช่างสุขสม
พักเสียก่อน ดีกว่า น่าชื่นชม
ร้องเพลงขรม เห็นเต่า เราค่อยไป

**ความอวดดี อวดเด่น เช่นกระต่าย
นั่งผ่อนคลาย เคลิบเคลิ้ม เริ่มหลับไหล
โดนลมเย็น พัดผ่าน สำราญใจ
จึงเผลอไผล พลาดพลั้ง เกินยั้งตัว

**เต่าอืดอาด แต่ว่า มานะมาก
อดทนลาก สังขาร เดินชันหัว
แดดจะร้อน เพียงไร ไม่เคยกลัว
ย่ำเท้ารัว ไปเรื่อย ยอมเหนื่อยกาย

**มิช้านาน คลานถึง จึงสำเร็จ
เข้าเส้นชัย เบ็ดเสร็จ เขตที่หมาย
กระต่ายตื่น ฟื้นมา เกือบบ้าตาย
ต้องแพ้พ่าย แก่เต่า เศร้าอุรา

**จึงต้องตก เป็นทาส อนาถนัก
เป็นคำสอน แน่นหนัก ฝักใฝ่หา
ควรเรียนรู้ บากบั่น หมั่นวิชา
ทำอะไร อย่าล้า ชะล่าใจ

**ขอจบตอน กลอนเต้น เป็นหางว่าว
เรื่องยืดยาว สักหน่อย ปล่อยลื่นไหล
ชาติที่สาม เมขลา ว่าต่อไป
จะเกิดเป็น อะไร ให้เดาดู.

..........*-*..........

เริงอักษร
๕ กันยายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html