You are here: Khonphutorn.com - แหล่งข้อมูลของคนไทยหมวดความบันเทิงกาพย์ กลอน โคลง ฉันท์ (ผู้ดูแล: วิชญะ วิชญ์)นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบตอน รามสูรขว้างขวาน
หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบตอน รามสูรขว้างขวาน  (อ่าน 1945 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 23021
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 1,947
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« เมื่อ: 30 สิงหาคม 2560, 02:55:09 PM »

Permalink: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบตอน รามสูรขว้างขวาน



   ..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
   (จบตอน รามสูรขว้างขวาน)

**เมขลา ขอพร ตอนลักแก้ว
จงคลาดแคล้ว โพยภัย ใจฮึกเหิม
มิกลัวเกรง เหตุร้าย คล้ายค็อนเฟิม
ตายแล้วเริ่ม ชีพใหม่ ได้ด้วยมนตร์

**ป่าวประกาศ ไปทั่ว ชายชั่วช้า
หลั่งน้ำตา กระเซ็น เป็นเม็ดฝน
ส่งลำแสง จากแก้ว แวววับปน
เจ็บฤทัย เสียจน หม่นอุรา

**นี่แหละหนอ ใจหญิง จริงในรัก
ย่อมเน้นหนัก แน่แท้ ใช่แค่หา
เพียงคู่ครอง ร้องร่ำ จำนรรจา
ปรารถนา รักตอบ ยามชอบพอ

**น่าสงสาร เหลือเกิน ทางเดินผิด
มอบชีวิต แก่ชาย ไม่เหลือหรอ
ดูรึทำ กันได้ ใจคดงอ
จะเดินต่อ แสนล้า เพราะราคี

**มิรักแล้ว ทำไม ถึงได้โหด
มาลงโทษ สร้างคาว ให้สาวศรี
หมดคุณค่า ค้ำจุน กุลสตรี
ทั้งชีวี ย่อยยับ กับความลวง

**แต่ละวัน มั่นหมาย ยามปลายฟ้า
คล้ำนภา มืดมิด จิตหึงหวง
เมขลา ร่ายรำ คำบำบวง
สาปคู่ควง ชายโฉด ลงโทษทัณฑ์

**กล่าวถึงฝ่าย รามสูร พิบูลศักดิ์
ด้วยว่ารัก ราหู ผู้เฉิดฉัน
ต่างสมัคร ใจจิต ผูกมิตรกัน
เพื่อนเดือดร้อน จึ่งพลัน ปวดร้าวตาม

**ตีลังกา ฟ้าหมุน จนฝุ่นกลบ
ร้อยตลบ กว่ากว่า น่าเกรงขาม
หัวเราะฮ่า ฮ่าฮ่า ถลาจาม
แม่คนงาม เจอแล้ว เอาแก้วมา

**หากมิให้ โดยดี มีเคืองแท้
จะเอาขวาน จามแม่ แน่นักหนา
ตามแสนไกล อักโข โชว์เวลา
นับเกินกว่า ศตวรรษ อย่าขัดใจ

**เห็นวงหน้า เพ่งพิศ พินิจแล้ว
เมขลา น้องแก้ว ก็สวยใส
แอบลักลอบ ครอบครอง ของทำไม
รู้หรือไม่ ราหู อยู่เดียวดาย

**เมขลา ไม่สน คนหน้ายักษ์
เข้ามาทัก ยืนชี้ มีเสียหาย
เปล่ารู้จัก มักจี่ มิกลัวตาย
ฟังคารม คมคาย อย่าหมายเลย

**กระโดดกิง ก่องแก้ว แล้วหันกลับ
ขยิกขยับ เหินฟ้า หน้าตาเฉย
ถ้าอยากได้ นักหนา กล้านะเอย
ก็จงเผย สักนิด ฤทธิ์ที่มี

**รามสูร ได้ฟัง แทบคลั่งจับ
มือถือขวาน จึงขยับ ทับวิถี
ขว้างโป๊ะโดน โป๊ะโดน โดนทุกที
เมขลา ตัวดี มิวายชนม์

**เพราะอำนาจ ของพร กำจรแกร่ง
จะขว้างแรง แค่ไหน ไม่เป็นผล
เมขลา ยิ้มรื่น ชื่นกมล
แลบลิ้นวน ล่อหลอก บอกไม่กลัว

**ทำอย่างไร ดีหนอ พ่อขวานเพชร
เจอทีเด็ด เข้าแล้ว แววปวดหัว
ขว้างจนเหนื่อย เหงื่อรวม ท่วมทั้งตัว
เมขลา เต้นรัว จั่วแต่ลม

**จะขว้างบน ขว้างล่าง นางรับได้
แอ่นกายสวน ขวานไว้ ไม่ขื่นขม
รามสูร หอบฮั่ก ชักระบม
เกินจะข่ม ใจแล้ว นะแก้วตา

**เดี๋ยวขึ้นบน ลงล่าง ไม่ค้างหยุด
เอาสองแขน คอยฉุด มิหลุดหา
แกว่งขวานวน เหงื่อหยด ซดครางครา
รามสูร แทบบ้า ช่างสาใจ

**ครั้งสุดท้าย ขว้างขวาน ลอดหว่างขา
เมขลา หลงกล ทนไม่ไหว
สิ้นชีวิต ปลิดปลง ลงทันใด
เรื่องจะเป็น อย่างไร ให้ติดตาม.

..........*-*..........

เริงอักษร
๓๐ สิงหาคม ๒๕๖๐
อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html


บันทึกการเข้า

ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 23021
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 1,947
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2560, 03:40:51 PM »

Permalink: Re: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบตอน รามสูรขว้างขวาน
http://oknation.nationtv.tv/blog/nongjar/2017/08/30/entry-1
 newspaper
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: