นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน รามสูรขว้างขวาน ๒

..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
(รามสูรขว้างขวาน ตอนที่ ๒)

**แสนโมโห เมขลา เป็นบ้าคลั่ง
ราหูนั่ง โกรธา กล้าไฉน
ลักลูกแก้ว สุดหวง ดั่งดวงใจ
ช่างกระไร จริงแท้ แม่ตัวดี

**จะออกตาม นางไป ให้คิดหนัก
กระอึกอัก คำนวณ ป่วนวิถี
แอบไปอยู่ แห่งใด ในธานี
จรลี หรือซ่อน ช่างร้อนทรวง

**กายของเรา ก็ขาด เพียงแค่ครึ่ง
เพราะครั้งหนึ่ง เกี่ยวข้อง ของที่หวง
ไปดื่มน้ำ อำมฤต คิดตักตวง
เทวดา ประท้วง ทวงโทษเอา

**หวังจะเป็น อมตะ ไม่ละร่าง
กลับฝันค้าง โดนจักร พักตร์อับเฉา
พระนารายณ์ ขว้างมา เพื่อฆ่าเรา
บั่นดั่งเสา สองท่อน เมื่อตอนนั้น

**แต่ด้วยฤทธิ์ น้ำทิพย์ ที่จิบกลืน
ชีพยังฝืน อยู่ได้ ไม่อาสัญ
ขาดครึ่งตัว ยืนยั้ง ยังชีวัน
โดนภาคทัณฑ์ เอาไว้ ให้ทำงาน

**คอยเฝ้ามอง ส่องไซร้ ใจมนุษย์
โผล่เงาผุด ครอบงำ นำสังขาร
บอกให้รู้ กรรมต่อ ที่ก่อการ
อย่ารอนาน แย่แน่ จงแก้บน

**อยากออกตาม เมขลา น่าแค้นนัก
แต่ตระหนัก ตัวดี มีเหตุผล
คงเชื่องช้า อืดอาด พลาดปะปน
เพราะมีตน แค่ครึ่ง จึงไม่ควร

**หยิบไอโฟน เครื่องเก๋ ดูเท่ห์นัก
นิ้วยึกยัก ส่งไลน์ ใช้คลื่นสวน
รามสูร เพื่อนหนอ ขอรบกวน
มาหาด่วน ช่วยด้วย เพราะป่วยใจ

**โอ้..สุดหล่อ รามสูร เป็นขุนขวาน
เพชรตระการ ทั่วด้าม งามสุกใส
ทุกครั้งครา ขว้างขวาน สะท้านไป
สะเทือนใน โลกหล้า บ้าโครมครืน

**ตกตรงไหน วินาศ อาจอักโข
สันตะโร วอดวาย ไม่อาจฝืน
พังทะลาย หายวับ มิกลับคืน
ทั่วทั้งพื้น โลกา ฟ้ามืดมัว

**ได้รับข่าว จากเพื่อน มิเชือนแช
เหน็บรักแร้ ด้วยขวาน พาลปวดหัว
ส่งไลน์มา ร้อยครั้ง ช่างน่ากลัว
รีบผันตัว เหาะลัด สะบัดกาย

**ขี่ไก่ฟ้า บินเหิน เดินอากาศ
หยิบคอนยัค รสฝาด ด้วยคาดหมาย
เอาไปฝาก เพื่อนซี้ ที่ฟูมฟาย
หวังละลาย ความเศร้า ที่เล่ามา

**ข้ามละเมาะ เลาะเทียม เหลี่ยมไศล
มหาสมุทร กว้างไกล ไร้ปัญหา
เรื่องสะดุด หยุดลง ตรงไคลคลา
ไว้ตอนหน้า อ่านดู จะรู้ความ.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๐