นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน รามสูรขว้างขวาน ๑

..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
(รามสูรขว้างขวาน ตอนที่๑)

**เริ่มกล่าวต้อน ย้อนรอย ถอยตัวเรื่อง
ราหูเคือง ขุ่นช้ำ น้ำลายสอ
เมขลา คิดขบถ ใจคดงอ
มาพูดจ้อ สำเนียง ข้างเตียงนอน

**รอจนหลับ พับฐาน สำราญชื่น
ตลอดคืน ฝันดี มิถ่ายถอน
ถอดดวงจิต ลอยไป เพราะได้พร
จากลูกแก้ว ซุกซ่อน ใต้หมอนตน

**ข้ามมิติ ห้วงหาว เห็นดาวเกลื่อน
ได้มาเยือน ดารา เวหาหน
แสนดื่มด่ำ ฉ่ำไซร้ ในกมล
มิยินยล อื่นใด ยามใกล้นาง

**เคียงพนอ ล้อรัก บนตักนุ่ม
ราหูหนุ่ม หยอกเย้า แม่ดาวหาง
จุมพิตทั่ว เนื้อหนั่น สรรพางค์
แล้วแนบคาง กับอก มิยกคืน

**กลิ้งกายเกลือก ก่ายกอด เจ้ายอดรัก
สุดจะหัก ห้ามจิต ไม่คิดฝืน
จนดารา เหลือข่ม ล้มทั้งยืน
มิอาจขืน แรงรัก จากราหู

**จึงยินยอม พร้อมให้ ใสสลัก
แทบสำลัก ถั่งท้น ล้นรักหรู
โถ..พี่นั้น เร่งรุก ทุกอณู
คงไม่รู้ สินะ จะขาดใจ

**ทั้งคืนค้น วนเวียน เปลี่ยนสวรรค์
มิรู้ว่า กี่ชั้น ถึงขั้นไหน
รักน้องแล้ว อย่าหนี หรือมีใคร
ขอมอบให้ พี่หมด จงจดจำ

**กลเม็ด เสร็จสม อารมณ์หมาย
จึงทอดกาย เคียงชม ข้างคมขำ
ส่งเสียงหวาน ผ่านทวน ถ้วนถ้อยคำ
แสนอิ่มล้ำ เอมรส จรดทรวง

**อยากจะอยู่ อย่างนี้ มิแหนงหน่าย
รักดารา พรรณราย ไม่หายหวง
เจ้าคือยอด ของหทัย ใช่หลอกลวง
หญิงทั้งปวง พ่ายแพ้ แก่แม่นาง

**ทะลุล่วง ห่วงหา มาจนเช้า
ต้องลาจาก นงเยาว์ คราวรุ่งสาง
คืนพรุ่งนี้ ไออุ่น หากกรุ่นจาง
จะมาค้าง เคียงใหม่ ใส่อุ่นครอง

**พี่ไปก่อน แล้วนะ ดาราฉาย
อย่ายอมชาย ไหนอื่น ยืนเป็นสอง
โบกมือลา แก้วเกล็ด เม็ดสีทอง
ขอจับจอง ฝันใฝ่ ด้วยใจเดียว

**สลายองค์ ลงเล็ก เป็นเหล็กผง
ปลิวร่างปลง กลับคืน ฝืนแค่เสียว
ลอดประตู มิติ ที่เป็นเกลียว
หมุนลดเลี้ยว แสงวับ จับนัยตา

**โผล่จิตพรวด จรวดสาด มิอาจสู้
เป็นลมลู่ ดั่งกรด สดหรรษา
เข้าสู่ร่าง ทันใด ในนิทรา
ปากยังอ้า ไหลคล้อย ย้อยน้ำลาย

**ตกใจตื่น คืนตน ตอนพ้นสาง
กลับหม่นหมาง ใจแสบ แทบสลาย
เมขลา มิค้าง ข้างเรือนกาย
ลูกแก้วหาย ไปด้วย ซวยเหลือดี

**อุเหม่..เล่ห์ จริงแท้ แม่โขมย
เจ้าหลบโกย กายจาก พรากแก้วหนี
ราหูทำ อย่างไร ใครบอกที
ตอนหน้านี้ คงรู้ ดูกันไป.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๔ สิงหาคม ๒๕๖๐