ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..         (อภินิหารลูกแก้ว ตอนที่ ๓) **เมขลา โดดเดี่ยว แสนเปลี่ยวจิต ทั้งชีวิต หงอยเหงา เศร้าหวั่นไหว คนเคยรัก เหินห่าง ลางเลือนไป ทิ้งทรามวัย หนีจบ ลบลืมกัน **ทำหน้าที่ เฝ้าห้วง มหาสมุทร นางเป็นบุตร มังกรการ ธารสวรรค์ คอยช่วยเหลือ มิขอ รอรางวัล คนจมน้ำ เหล่านั้น พลันบรรเทา **ใครมีบุญ อุ่นใจ เมื่อได้พบ ยามประสบ เรือล่ม จมอับเฉา นางรีบรุด ฉุดชัก หนักเป็นเบา แล้วพาเข้า หาฝั่ง ยังแผ่นดิน **มาวันหนึ่ง ซึ้งใจ เมื่อได้พบ หนุ่มมานพ แห่งเมือง เขื่องเสาหิน รูปร่างงาม ตามคิด จิตยุพิน จึงมอบรัก หมดสิ้น มิยินยล **ยังจำได้ ครั้งนั้น สวรรค์พร่าง เขาพานาง ล่องเรือ เพื่อฝ่าฝน ลุยยอดคลื่น ชื่นคล้อง กันสองคน ล่องไปจน สุดฟ้า นภาลัย **คลื่นลูกแล้ว ลูกเล่า เข้าถาโถม เรือถูกโจม ดังครืน ลื่นไถล หนีพิกัด ลัดทาง ห่างออกไป ทำให้ใจ หวาดหวั่น ตะครั่นตัว **นางสำลัก ชักดิ้น เหมือนสิ้นท่า เงยปากอ้า ร้องลั่น พลันสั่นหัว โดนพายุ ลูกใหญ่ ทำให้กลัว กายสั่นรัว รีบกอด ยอดชีวา **บอกพี่ค่ะ พี่ขา อย่าใจร้อน หันหัวเรือ หนีก่อน วอนเถิดหนา น้องจวนเจียน ขาดใจ ในธารา หยาดน้ำตา ไหลปริ่ม ริมแก้มนาง **ช่วยกันจับ หางเสือ ดันเรือส่ง มิให้หลง ทางค้น จนรุ่งสาง เห็นแสงเหลือง แห่งอรุณ อุ่นสีจาง ฟ้ากระจ่าง สู่ฝั่ง ได้ดั่งใจ **พ่อยอดชาย หายหน้า ลับลาจาก รักที่ฝาก กลางจิต คิดบ้างไหม น้องว้าวุ่น ขุ่นข้อง หมองหทัย อยู่ที่ไหน กันเล่า เฝ้ารอเธอ **ได้มารู้ เรื่องราว นำข่าวสาร ถึงราหู ชายชาญ พาลพลั้งเผลอ เนื่องจากดาว ดวงน้อย คอยพบเจอ จึงฝากสาส์น นำเสนอ เพ้อรำพัน **ราหูพา เข้าพบ พระอิศวร ทุกเรื่องล้วน รับฟัง ดังกับฝัน ว่าลูกแก้ว เรืองฤทธิ์ อิทธิพลัน ในใจนั้น จึงโลภ ละโมบจ้อง **รอจังหวะ จะโคน ก่อนโยนพิษ จนราหู หลับสนิท ปิดสมอง แอบโขมย แก้วฟ้า เอามาครอง หวังจับจอง ใจจิต ยอมผิดทาง **ขอมองส่อง ช่องสาน ผ่านมิติ อุตริ จริงหนอ ก่อเป็นหาง เห็นความจริง หมดแล้ว แก้วที่วาง มานพน้อย เหินห่าง เพราะจางใจ **นอนร่างกก กายกอด พรอดหญิงอื่น ทั่วทั้งหน้า ระรื่น ชื่นสดใส บอกว่ารัก ไยหนี ไปมีใคร แค้นมากไซร้ ตรมฤดี แสนชีช้ำ **จะรุนแรง แค่ไหน ในน้ำโห เมขลา ขาโจ๋ โชว์ขยำ จะสับย่อย ซอยโยก หรือโขลกตำ ขอน้อมนำ เสนอต่อ รออีกตอน. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๐

[เริงอักษร]

ประวัติของ "เมขลา"

เมขลา หรือ มณีเมขลา เป็นเทพธิดาประจำมหาสมุทร และเป็นนางผู้ถือดวงแก้วล่อให้รามสูรขว้างขวานจนทำให้เกิดฟ้าร้อง แต่นางก็โยนแก้วล่อไปล่อมาทำให้เกิดฟ้าแลบแสบตา ทั้งนี้จาตุมหาราชิกาได้มอบหมายให้คอยช่วยเหลือผู้มีบุญญาที่ตกน้ำ โดยปรากฏในชาดกเรื่อง "พระมหาชนก" ซึ่งเมขลาเข้าช่วยเหลือเจ้าชายมหาชนกจากเรืออัปปาง

ที่มาของชื่อ
เมขลา เป็นภาษาบาลี แปลว่า "สายรัดเอว" หรือ "เข็มขัดสตรี" บ้างว่าหมายถึงจับปิ้ง อันเป็นเครื่องประดับอวัยวะเพศหญิงประเทศไทยใช้ชื่อ "เมขลา" มาตั้งเป็นชื่อของพายุหมุนเขตร้อนในปี พ.ศ. 2548 และ 2551 ตามลำดับ นอกจากนี้ยังใช้เป็นชื่อรางวัลผลงานดีเด่นทางโทรทัศน์ และศูนย์ป้องกันวิกฤตน้ำ
ประวัติ
ตามนิยายพื้นบ้านของไทย ได้ยกเรื่องเมขลามาอธิบายเกี่ยวกับปรากฏการณ์ฟ้าแลบและฟ้าร้อง โดยเล่าว่าเมขลามีแก้ววิเศษประจำตัว รามสูรเห็นดังนั้นก็พอใจในดวงแก้วและความงามของเมขลาจึงเที่ยวไล่จับ เมื่อจับไม่ทันก็เอาขวานขว้างแต่ไม่ถูก เนื่องจากนางใช้แก้วล่อจนมีแสงเป็นฟ้าแลบทำให้รามสูรตาพร่ามัวขว้างขวานไม่ถูก บ้างว่าเป็นเพราะรามสูร เมขลา และพระประชุนมาชุมนุมรื่นเริงกัน พระประชุนคือพระอินทร์ในสมัยพระเวทที่มีหน้าที่ทำให้เกิดพายุฝน พระอินทร์ในหน้าที่นี้เรียกว่า ปรรชันยะ หรือ ปรรชัยนวาต ไทยเรียกเป็นพระประชุน เมื่อมีการชุมนุมรื่นเริงกันของเทพแห่งฝน เมขลาผู้มีดวงแก้วและรามสูรผู้มีขวานจึงทำให้เกิดฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า
ในวรรณคดี เฉลิมไตรภพ ได้อธิบายว่า มีพระยามังกรการตนหนึ่งอมแก้วไว้เสมอ จะไปไหนก็เอาดวงแก้วทูนศีรษะไว้ มังกรการได้แปลงเป็นเทวดาไปสมสู่กับนางฟ้ามีบุตรีชื่อ เมขลาเมื่อเจริญวัยขึ้นมีความงามยิ่ง มังกรการได้นำบุตรีและดวงแก้วไปมอบแก่พระอิศวร ครั้งหนึ่งเมขลาได้ขโมยดวงแก้ววิเศษนั้นไป ราหูผู้มีครึ่งตัวเพราะถูกจักรพระนารายณ์เมื่อครั้งแปลงเป็นเทวดาไปดื่มน้ำอมฤต ได้อาสาไปจับเมขลา และได้ชวนรามสูรผู้เพื่อนไปด้วย รามสูรได้ขว้างขวานจนกลายเป็นฟ้าลั่น ดังที่สุนทรภู่ได้แต่งกลอนอธิบายการล่อแก้วของเมขลาและการขว้างขวานของรามสูรไว้ ความว่า
๏ เมขลากล้าแกล้ว      ล่อแก้วแววไว
โยนสว่างเหมือนอย่างไฟ      ปลาบไนยเนตรมาร
๏ หน้ามืดฮืดฮาด      เกรี้ยวกราดโกรธทยาน
แค้นนางขว้างขวาน      เปรี้ยงสท้านโลกา
๏ ฤทธิ์แก้วแคล้วคลาศ      ยิ่งกริ้วกราดโกรธา
โลดไล่ไขว่คว้า      เมขลาล่อเวียน
๏ ยักษ์โถมโจมโจน      นางก็โยนวิเชียร
หลีกลัดฉวัดเฉวียน      ล่อเวียนวงวล
๏ เปรี้ยงเปรี้ยงเสียงขวาน      ก้องสท้านสากล
ไล่นางกลางฝน      มืดมนท์ในเมฆา
๏ นวลนางนั้นช่างล่อ      รั้งรอร่อนรา
เวียนรไวไปมา      ในจักรราศีเอย ๚

ขอบคุณข้อมูลจาก วิกิพีเดีย
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A5%E0%B8%B2

เริงอักษร

[เริงอักษร]

http://oknation.nationtv.tv/blog/nongjar/2017/08/22/entry-1