นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบตอน กำเนิดแก้วสารพัดนึก

..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
(จบตอน กำเนิดแก้วสารพัดนึก)

**ทุกวันคืน ราหู ดูลูกแก้ว
มิเห็นแวว สดใส ไร้ฝันหวาน
พระอิศวร มอบให้ ในวันวาน
บอกอย่าพาล เลยหนอ พี่ขอที

**หากคิดถึง น้องดาว สกาวเด่น
ไร้แสงเพ็ญ บดบัง ยังวิถี
ก็จงใช้ ลูกแก้ว แล้วจะมี
ดวงฤดี สุขสม ได้ชมดาว

**มองอยู่นาน ล้านสี่ ของปีแสง
หมดเรี่ยวแรง เพ่งฟ้า เวหาหาว
เห็นแต่ดวง ดารา นภาพราว
ไม่อาจน้าว มาแนบ แอบกลางทรวง

**ดาวที่จริง บนฟ้า เวลาพร่าง
แลกระจ่าง อุ่นไอ ตรงปลายสรวง
เคยส่งยิ้ม ทายทัก รักทั้งปวง
ผ่านหุบห้วง เวหา มาสู่กัน

**แค่เพียงมอง ผ่านจอ เหมือนล้อหลอก
ไม่อาจบอก รักได้ ให้โศกศัลย์
ด้วยราหู เห็นดาว ร้าวชีวัน
แต่ดาวนั้น มิเห็น เช่นราหู

**ดาวจึงงอน ถอนใจ ฤทัยขุ่น
แสนว้าวุ่น เหลือทน จนปากจู๋
หน้างอเง้า เฉาสุข ทุกฤดู
เพราะราหู หายไป ไร้อารมณ์

**ส่งเป็นสาส์น ผ่านเสก เมขลา
นำวาจา ช้ำชอก บอกขื่นขม
ไปส่งให้ ราหู รู้ความตรม
เคยชื่นชม ใยจาก ฝากถามมา

**เกิดเป็นเหตุ เภทภัย ในตอนต่อ
โปรดจงรอ สักน้อย คอยเถิดหนา
เรื่องมันยุ่ง กันใหญ่ ร้ายบีฑา
แทบจะฆ่า กันตาย ใจหายเลย

**เริ่มตอนใหม่ ตามชื่อ สื่อเป็นแนว
"อภินิหาร ลูกแก้ว" แววเฉลย
ทั้งเข้มข้น หอมพลัน มันกว่าเคย
อ่านเสบย ฟังสบาย ขยายความ

**ขอจบตอน ก่อนนะ อย่าคิดลึก
แก้วสาร พัดนึก คึกตีสาม
ได้ยินเสียง แก๊งก๊อง ฆ้องของยาม
โปรดติดตาม ต่อหนา ขอลานอน.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๐