นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ตอน กำเนิดแก้วสารพัดนึก ๒

..นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก..
(กำเนิดแก้วสารพัดนึก ตอนที่ ๒)

**ได้ฟังคำ ตามโหร มหาเถร
ราหูเล่น พิเรน วิตถาร
อมดวงจันทร์ จนมิด พิศดาร
ก่อเป็นม่าน มืดมัว สลัวไป

**ผลบังเกิด เรื่องโศก โลกมนุษย์
จากที่เคย บริสุทธิ์ ดูสดใส
กลับคล้ำด้วย เมฆหมอก ระลอกไกว
มาครอบคลุม หัวใจ ในผู้คน

**ความโลภโม โทสัน พลันกำเนิด
เหมือนระเบิด ครั้งใหญ่ ให้สับสน
ต่างมุ่งหมาย แก่งแย่ง แข่งตัวตน
หวังกอบโกย ส่งผล จนวุ่นวาย

**อยากมั่งมี อยากได้ ในทุกสิ่ง
เฝ้าช่วงชิง ดีเด่น เค้นกระหาย
ทำความชั่ว โฉดช้า หน้าไม่อาย
กินไม่คาย เผื่อแผ่ ให้แก่ใคร

**พระอิศวร รู้คำ นำถวาย
แสนเสียดาย ยิ่งล้ำ ทำไฉน
คนคิดดี มุ่งดี มีทั่วไป
โดนผีสิง ดวงใจ ไร้คุณธรรม

**จึงตีฆ้อง ร้องเรียก เสนารักษ์
ที่พิทักษ์ ข้างกาย อย่าได้ขำ
จงไปตาม อมาตย์ ปราชญ์ประจำ
มาปรึกษา แนะนำ ทำไงดี

**เหล่าอมาตย์ ยาตรา เกินกว่าร้อย
ยืนละห้อย กันไป ไม่สุขี
ต่างประชุม ดั้นด้น ค้นวิธี
หาทางหนี ทีไล่ จนได้การณ์

**สรุปเป็น ข้อความ ตามมติ
เกิดจากความ อุตริ ที่หักหาญ
จันทร์มิได้ กลั่นแกล้ง แสร้งรุกราน
แต่ราหู นั้นพาล เพราะซานซม

**ไม่ได้เห็น หน้าน้อง ที่ปองรัก
สุดจะห้าม ใจหัก ชักขื่นขม
ยามค่ำคืน ดื่นดึก นึกระทม
จึงได้อม จันทร์ร้าย หมายมองดาว

**พระอิศวร ทรงรับ สดับฟัง
นำมานั่ง วิเคราะห์ เพราะเรื่องสาว
ราหูหลง ตรงที่ ราคีคาว
นอนปวดร้าว หัวใจ มิได้ครอง

**ปิ๊งความคิด แว๊บหนึ่ง พึงได้แน่
วิธีแก้ บีบคั้น พลันสนอง
สร้างหน้าต่าง ดาวดึงส์ จึงสมปอง
ราหูมอง ผ่านเห็น ดาวเด่นดวง

**แก้วสาร พัดนึก ผลึกสี
มีวิธี สร้างสรรค์ อันใหญ่หลวง
ต้องระดม เทวา ฟ้าทั้งปวง
มิใช่ลวง เลยหนอ ตอนต่อไป.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๐